zondag again

"Het is nog te vroeg, blijf nog maar wat liggen." Instructies via sms werken zelden bij mij, ook al zijn ze goed bedoeld. Het was ...

"Het is nog te vroeg, blijf nog maar wat liggen." Instructies via sms werken zelden bij mij, ook al zijn ze goed bedoeld. Het was al zondag, het weekend al halfweg en ik moet er nog van profiteren. Al begon het ook met een wandeling naar de winkel, inkopen voor de week, mezelf trakteren op koffiekoeken, boekjes en krant lezen, dan wat opruimen, strijken terwijl ik een aflevering of twee van californication bekijk en er nog een wasmachine draait, want volgende week gaat dat niet lukken dan moet ik de wereldreiziger afhalen. Moeten, ja, ik moet hem zien, zo simpel is dat.

En zaterdag? Wel zaterdag deed ik nog eens van eenzame bouwvakker. Het klinkt erger dan het is. Ik was op vrijdag naar het toneel geweest, het was fantastisch, maar ik was nogal moe. Op zaterdag werd ik dan wakker in het lege huis, niet dat ik dat erg vind. Ik ging rustig ontbijten in het station en dan was het tijd om er aan te beginnen. Ik had graag de rest van de keukenmuur onder handen genomen, mijn pa had nog gebeld om te komen helpen, maar dat leek zo zot. Enfin, ik was nog maar bezig of mijn handen protesteerden al. Maar ik hield vol en tegen de middag was ik serieus onder de indruk van mezelf. Gauw ergens iets warms achter de kiezen stoppen en verder doen was het ordewoord. Ondertussen was al duidelijk dat ik niet tot aan het plafond zou geraken, wel tot aan het oude plafond, maar nu wil ik de ruimte graag wat hoger houden voor het ruimtegevoel.


Zelfs met een suikerbom in de namiddag werd het lastig. Maar ik wou echt dat afschuwelijke abrikoos weg. En al stond ik bij momenten te trillen op mijn benen, ik heb hoogtevrees moet je weten, toch was ik vastbesloten. En het is gelukt! Wie zei ook al weer dat ik geen karakter had? Ha!

Die strook abrikoos is beton en daar durfde ik liever niet te kappen, de muur is sowieso al broos en elk stukje baksteen dat er af komt zorgt dat ik weer wat dichter bij de buurman ben. Oude huizen in stad, het is me iets. Gelukkig is het aan de kant van de lieve buurman. Maar ik was echt kapot, zaterdag, het is een klein mirakel dat ik nog op het idee ben gekomen om in Kortrijk een raid uit te voeren op de Veritas. Nee, ik heb geen wol nodig, wel wanten nu ik er al twee kwijt ben en telkens van een ander paar. Ik heb ook wel hier en daar wat overschot bollen zitten, maar niet in mijn emergentie-kit. In Antwerpen vond ik niets meer, behalve dat zalige boekje van bij Julija (en daar heb ik vooral genoten van de kleurtjes van de wol, voor wanten vind ik die toch wat te duur). Maar 15 euro voor 9 bollen wol en 15 knopen, zoiets had ik wel verdiend vond ik.



Thuisgekomen kon je me bij elkaar vegen, maar wat eten, een douche, The Tudors meer moet een zaterdagavond soms niet zijn.

You Might Also Like

1 reacties

  1. dat hoort gewoon zo: jezelf verwennen moét, en extra als je 't verdiend hebt ;-)

    BeantwoordenVerwijderen