Het was lang geleden, maar de vorige keer, bijna drie maanden geleden, was duidelijk geworden dat we dit niet zonder mijn pa zouden klaren. Zoals mijn broer zegt: "hij zaagt gewoon beter".



De vloer in mijn slaapkamer recht krijgen was slechts een opwarming in vergelijking met de vloer op zolder. Het hoogste punt blijkt de trap te zijn, zowel naar voor als naar achter helt het een beetje af. Naar voor moesten stroken van 2,5 cm naar niks gezaagd worden om op alle kepers te bevestigen. Aan de ene kant is er mijn goot en daar is het nog een beetje afwachten wat we gaan doen. Aan de andere kant passeert mijn schoorsteen (een omgekeerde V) en daar wil ik een stuk muur en langs de andere kant banken aan de muur. Mijn pa wou liever langs beide kanten banken (opbergruimte weet wel), maar dat leek me iets van het goede teveel. Alleen maakte dat er hun werk ook niet simpeler op. Het idee was om het kader voor de muur aan de kepers te bevestigen, dus nog voor de vloer er komt. Maar omwille van de stevigheid bleek het zowat de enige optie. De muur is zeker niet stevig genoeg. Er werd gediscussieerd, gevloekt, gerekend, veranderd van gedacht, vol ongeloof gekeken,... Maar tegen het einde van de avond had ik een zolder die voor drie vierde een nieuwe vlakke osb-vloer heeft en een heel groot stuk van het kader voor de muur. Mijn bijdrage in dit alles bleef in eerste instantie beperkt tot het voorzien van drank en eten, het aangeven van de vijsmachine, de boormachine, vijzen van zeven, vijzen van vijf,... De zolder is nu niet zo groot om met drie rond te hossen en met die planken weg ben ik ook geen held om op de kepers mijn evenwicht te bewaren. Toen de isolatie van de vloer ter sprake kwam waren ze echter unaniem: "als je wil isoleren, doe maar." Dus kon ik met die rollen van 15cm dik toch nog over de kepers manoevreren. Ik had echter niet mijn meest handige dag en dus hebben ze uiteindelijk toch medelijden met mij gekregen. En het ziet er nu zo fantastisch uit dat ik al een hele dag in een gelukzalige roes verkeer, alleen de bewonderende blikken van zijn vrienden bij het horen van de voortgang bij de verbouwingen van mijn wederhelft konden mijn stemming wat verstoren. Pfff... wacht maar.....