­

te zot voor woorden

Deze morgen tussen slapen en waken hoorde ik de krant in mijn brievenbus steken. Het is nu al de tweede dag dat ik die opnieuw krijg en het ...

Deze morgen tussen slapen en waken hoorde ik de krant in mijn brievenbus steken. Het is nu al de tweede dag dat ik die opnieuw krijg en het doet een beetje raar. Aangezien de voordeur de voorbije nacht nog maar eens was blijven openstaan (de vierde of vijfde keer al), was ik ook een beetje meer op het geluid aan het letten. Om de één of andere reden was ik er deze morgen van overtuigd dat ze ook een klein kartonnen doosje probeerden binnen te steken, een soort van presentje van het stadsbestuur om de feesten aan te kondigen. In het doosje - en daar was ik heel erg van overtuigd - stak een klein kuikentje. Je weet wel, omdat er een kip op de affiche staat. En ik vroeg me ook af hoe ze zoiets door de gleuf gingen krijgen, maar aan het geluid te horen lukte het wel met een extra duwtje. Misschien was het doosje nu gescheurd? Even ging de gedachte nog door mijn hoofd "hoe erg het wel was dat ze die beestjes zolang op het postkantoor hadden gehouden". Ik zag me zo al naar de voordeur stappen en geconfronteerd worden met een volwassen exemplaar in plaats van een kuikentje. Vraag niet hoe ze zoiets binnensteken maar met mijn heilige schrik voor die beesten keek ik niet echt uit naar de confrontatie, dat kan ik je wel vertellen. En ik was daar dus echt van overtuigd, he. Ik probeerde me nog te overtuigen dat zoiets strafbaar is enzo en dat dat niet mag in verkiezingstijd...

Goh, moet ik er nog aan toevoegen dat ik wel een levendige fantasie blijk te hebben, deze keer heb ik zelfs mijn eigen verbaasd.

You Might Also Like

2 reacties

  1. Proficiat met je vermelding in de Vooruit-nieuwsbrief!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. dank je, ik wist het zelfs nog niet eens!

    BeantwoordenVerwijderen