­

Mevrouw

Ik kom hem tegen te voet met een fiets aan de hand, verschillende zakjes aan het stuur, vlak voor de Vooruit. Hij lijkt naarstig door te sta...

Ik kom hem tegen te voet met een fiets aan de hand, verschillende zakjes aan het stuur, vlak voor de Vooruit. Hij lijkt naarstig door te stappen maar spreekt me toch aan.

"Mevrouw, sorry dat ik u stoor..." Hij durft me niet goed aan te kijken, zijn stem klinkt wat vreemd, gehaast, verlegen, een verhaal dat hij al te veel verteld heeft en dat hem nog steeds moeite kost. Ik steek mijn hand op en onderbreek hem. "Wij zijn elkaar al tegengekomen, denk ik, hoe gaat het met je?" Nu kijkt hij me aan.

Hij knikt en begint te vertellen. Het OCMW heeft voor hem een postadres geregeld, dat heeft een tijdje geduurd. Nu zoekt hij een kamer, of eigenlijk iemand die bereid is aan hem een kamer te verhuren, dan gaan zij tussenkomen in de huur. Het is een lang verhaal en terwijl ik in mijn portemonnee naar muntstukken zoek, valt me op hoe jong hij is. Ik durf het niet te vragen.

"Weet je, mevrouw, het voelt goed dat u vraagt hoe het met me gaat. Ik kan dat aan zo weinig mensen vertellen, meestal is het omdat ik bij het OCMW zit en dan komen de vragen. Maar nu kan ik dat gewoon vertellen..." Zijn stem stokt. Ik heb een krop in de keel en leg mijn hand op zijn arm.

"Ik hoop dat als ik u de volgende keer tegen kom, mevrouw, dat het beter met me gaat. Ik ga echt mijn best doen." Ik knik en geef hem de muntstukken, minder dan ik had gehoopt en ik zeg hem dat ook. "Het helpt ook, en u hebt naar me geluisterd, mevrouw, dat is onbetaalbaar." We zeggen goeiendag en ik zie hem verder stappen met zijn fiets.

You Might Also Like

0 reacties