Het gonsde in de stad van drukte en opwinding. De eerste koers van het jaar in eigen land. De omloop het volk, excuseer, de omloop het nieuwsblad of zeg maar Gent-Gent. Ik verkoos om mijn pakje nog een dag langer in de winkel te laten liggen om op tijd te kunnen vluchten. Vluchten naar een tv-toestel met kabel, that is. 

Mijn grootvader schrok wakker toen ik binnen kwam en zei: "zet de tv eens goed, de koers gaat beginnen." We keken naar de voorbespreking en hij schudde het hoofd. Tsss al die specialisten, de koers willen wij zien. Ik haalde mijn breiwerk boven en ging voor de mouw.

Hij sukkelde nog eens in slaap, wat me altijd weer verwonderd. Als kind moesten we stil zijn tijdens de koers en zou hij die op video opnemen om nog eens te kunnen kijken. Maar nu valt hij gewoon in slaap. Hij schoot af en toe wakker: "Waar is Vanmarcke?" mompelde hij toen hij maar vier man in de kopgroep zag. En iets over dat het koud was in huis terwijl de kachel aan stond en ik mijn trui al uit gespeeld had. 

Ik probeerde van tijd tot tijd mijn mouw en zuchtte dat die toch wel lang moest worden. Mijn pa kwam voor de finale binnen, net als mijn nonkel. En toen vergat ik zowat de mouw te proberen en bleef ik maar breien terwijl ik ze Gent zag binnen rijden.