Blie

"In West-Vlaanderen zijn ze niet gelukkig, ze zin blie". Mijn stekels kwamen op bij het eerste deel van de zin, maar ik kon uitein...

"In West-Vlaanderen zijn ze niet gelukkig, ze zin blie". Mijn stekels kwamen op bij het eerste deel van de zin, maar ik kon uiteindelijk niet anders dan instemmend knikken en stiekem glimlachen. Ik hou van die eigenheid, het voelt zo vertrouwd, ook al worstel ik altijd tegen. "Of content," wou ik zeggen, maar content is net iets minder dan blie, dus zweeg ik maar. Want ik was blie gisteravond. Geen beter woord dan blie.

Ik kwam binnen in een huis waar ik nooit eerder was, snel een leuk kleedje aan na het verven in werfkledij. Ik liep achter mijn lief binnen, de eerste die ik zag zei meteen hallo en ik was mijn adem kwijt. Ik herinner me hoe ik in de Video naar hem ging kijken. Spelend op zijn piano, een eerste eigen cd, liedjes in het Nederlands vol weemoed en liefde, liedjes om te koesteren. Het tienermeisje in mij bloosde stiekem voor ze luid begon te gillen, hij hoorde enkel een schuchtere "hallo". Blie, gewoon omringd door vriendelijke mensen, ook al ken ik de meesten niet, kijkend naar mijn lief en zijn vrienden of gewoon zijn. Meer moest het even niet zijn.

Wilden wij trouwens niet die spots die ze als keukenverlichting gebruiken?

You Might Also Like

0 reacties