muziekjes

Wie vanmorgen naar radio 1 luisterde kon horen hoe Jan Hautekiet even niet meer wist wat te zeggen. De emoties werden hem en waarschijnlijk ...

Wie vanmorgen naar radio 1 luisterde kon horen hoe Jan Hautekiet even niet meer wist wat te zeggen. De emoties werden hem en waarschijnlijk velen met hem te veel. Het ging over dementie, een man van 78 getuigt over de ziekte van zijn vrouw en het interview wordt afgesloten met een stukje uit Lichtjes van de Schelde dat ze samen zongen. Ik herinner me mijn grootmoeder als iemand die regelmatig zong, gewoon omdat ze een deuntje op tv hoorde. Ze zong ook altijd de brabançonne mee bij de prijsuitreiking van wedstrijden en voegde er zonder problemen een Vlaamse leeuw aan toe als ze daar zin in had. Ze was ook degene in huis die wel eens een "bandeke" ging opleggen. Mijn grootvader toonde zich meester van de cd-speler, maar stiekem was zij wel degene. Ze trok dan een oog. Ze was ook altijd de enige die de volgorde van de poppenstoet foutloos en uit het hoofd wist te zingen. Ze zong het stilletjes voor mij als de plaat niet bovengehaald mocht worden omdat het toen niet paste omdat ze wist dat dat mijn favoriete nummer was en ze me zo wel stil kreeg. Ik herinner me niet zo goed wat haar favoriete nummers waren, moet ik toegeven, maar dit zat er zeker tussen. Ze hoefde maar Amsterdam te horen en ze begon al te neuriën.



Toen ze opgenomen werd verhuisde de cd-speler mee, het was lange tijd een manier om haar nog te bereiken. En toen dat niet meer lukte, ook nog wel een manier om haar kalm te krijgen.

You Might Also Like

1 reacties

  1. Ik herken het. Mooie herinneringen die tegelijk wat droefheid binnenlaten.

    BeantwoordenVerwijderen