37
13:00Ze kwam verhuisdozen ophalen en ik had haar al eeuwen niet meer gezien, zo leek het althans en het zal zeker niet veel gescheeld hebben. Ik zag meteen dat ze opnieuw zwanger is. "Ja, voor mijn 40ste he, straks ben ik 37." Ze doet het oud klinken. Ik lach want ze straalt en ik haal mijn schouders op, wat afwerend. Ik hoef er niet lang over na te denken, haar auto staat niet goed geparkeerd. En als we daar aan komen blijken haar sleutels en gsm nog binnen te liggen. De deur op slot. We krijgen extra tijd om bij te kletsen. Verbouwingen en liefjes. De tijd lijkt plots een fractie te zijn. Ze noemt me rationeel, ik moet lachen en vraag me af wat ze bedoelt. Ik trek grote ogen bij haar verhaal over aannemers. Ik ontmoet haar man die met de tram en de sleutel haar komt helpen. Ze haasten zich weg om de kleine op te halen en ik verbaas me erover dat hij geen opmerking maakte over verstrooid zijn. Al zal hij waarschijnlijk ook al wat gewoon zijn, ik herinner me haar als een beetje een warhoofd.
0 reacties