In diezelfde weekendbijlage stond de ultieme test: een redactrice zou een week aardig zijn en haar bevindingen neerschrijven. Op voorhand stonden mijn stekels al recht, alsof aardig zijn een projectje is. Het werd niet meteen beter toen ik las waarom je aardig zou moeten zijn, niet omdat de wereld dan een beetje mooier wordt maar omdat dat beter is voor je gezondheid. Maar ik las verder, de eerste dag was ze het vergeten, de wekker te laat, de koffie te slap, het was middag voor ze er aan dacht en in plaats van dan maar te beginnen stelde ze het meteen een dag uit. Ik viel bijna achterover maar las verder, er moest toch iets uit komen. En ja, ze was aardig geweest in het verkeer, had rustig vertrokken aan de rode lichten enzo. Ik snapte het niet echt en al helemaal niet dat ze de tram had genomen om aardig te kunnen zijn.

Ze verwees ook naar een blog iets met be nice, de eerste link was de link van een onafhankelijk reisadviesbureau gespecialiseerd in medische en plastische chirurgie. Maar er was ook een wiki-ding met tips, zoals enkel vriend worden met aardige mensen, anders zouden de mensen kunnen denken dat je niet aardig bent. Ik weet niet hoe het komt maar ik ben altijd ingeprent geweest dat je moet aardig zijn omdat het zo hoort, niet omdat je daar beter van zou worden.