­

600

Ik zag het cijfer in de zwarte wonen-knack staan en ik weet niet eens meer wat het wilde zeggen. Het had iets te maken met woonleningen. Mis...

Ik zag het cijfer in de zwarte wonen-knack staan en ik weet niet eens meer wat het wilde zeggen. Het had iets te maken met woonleningen. Misschien het bedrag dat de helft van de Belgen maandelijks afbetaalt ofzo. Ik kan het niet eens meer checken, maar ik weet wel nog het gevoel dat het mij gaf. Een golf van opluchting ging er door mijn lijf en ik keek een tweede en derde keer naar het getal. Al heb ik er geen idee van hoeveel ik maandelijks exact afbetaal. Ik heb een aantal leningen lopen, eentje van de aankoop, nog wat groen en wat verbouwing. Ik heb toen hard op mijn tanden moeten bijten, dat weet ik nog want ik wou het niet toegeven. Ik was elke maand aan het tellen, hoopte dat de factuur nog wat op zich zou laten wachten en eigenlijk ook niet want zolang ik het bedrag niet exact wist dan kon het om het even wat zijn. De offerte was minder een richtlijn dan weer wel. Altijd was er iets onverwacht, een stuk muur of een geval van "nu we toch bezig zijn". Ik was altijd op mijn hoede en achterdochtig. Ik rekende en telde en moest uiteindelijk toegeven. Nu had ik gedacht dat de rust zou komen. Nog een laatste factuur en een onverwachte kost van een wasmachine, onze verre reis en de renovatiepremie, alvast een folieke gepland voor volgend jaar en de ontwapende ontnuchtering: deze maand is er geen geld. Mijn loon is al verdwenen voor het op mijn rekening staat en het spaargeld staat lager dan het als kind stond. Het is wachten op het geld van de belastingen en ik hoorde dat er mogelijk uitstel komt. Ik hoor dat er plannen zijn om de lonen van de ambtenaren in te krimpen, de geplande verhoging van de maaltijdcheques is al bevroren en het enige wat ik kan doen is hopen dat die laatste factuur nog even weg blijft of het einde van de maand er rapper is dan gedacht.

You Might Also Like

0 reacties