Ik had eerder van de week heel luid gelachen toen een collega vertelde dat het gevoel haar bekropen had, maar deze ochtend was het prijs. Ik was veel te vroeg wakker: 7u als je pas om 1u in je nest kruipt. En had nog niet meteen honger ofzo. Heel tegen mijn gewone doen. De grote zetel werd gestript, alles de wasmachine in, wat opruimen en weg naar ikea. Veiligheidshalve met de bus en de tram. Ik ontdekte dat er nog wel mensen daar gaan ontbijten. In een rustig hoekje zag ik een vrouw de kruiswoordpuzzel van de weekendkrant invullen, terwijl hij nog wat las. Een eitje, een pistolet, wat kaas, een croissant en lekkere koffie en dat allemaal voor nog geen 2,5 euro. Aangezien ik alleen op stap was, had ik ruimschoots de tijd om rond te kijken, te slenteren, dingen aan te raken,... Toen ik hem belde en vroeg of hij een rood-witgestreepte overtrek van onze zeteltjes zag zitten en ik meteen een ja kreeg, wist ik dat het niet zo goed vlot, daar op de werf. Ik ben al bij al braaf gebleven, een nieuwe overtrek voor onze zeteltjes, wat we al lang zochten (uiteindelijk een rode en geen wit-rood gestreepte). Ik heb lang getwijfeld bij de gordijnen maar heb het uiteindelijk niet gewaagd. Een bloempot, servietten, een plant, kaarsjes, wat koffiebonen en dat is het. Uiteindelijk woog het al bij al meer dan verwacht, maar nu ook weer niet overdreven. Ik zag een jonge gast richting tram stappen met een grote kartonnen doos, een mat voor bureaustoelen en een blauwe tas. Hij kon het niet allemaal gelijktijdig dragen, dus werd het een soort estafette.

De zeteltjes krijgen een nieuwe hoes, de overtrek van de grote zetel ruikt weer fris, het koertje verwelkomt al een eerste plant en straks (of morgen) nog wat bloemen voor op de vensterbank. We hadden nog ergens wel een ecocheque liggen.