Je kon er gisteren niet naast kijken, het was weer eerste schooldag. Ook voor mij. Vorige week schreeuwde ik nog Word wat je wil bij het Project maar stiekem was ik al ingeschreven. Opnieuw les, opnieuw op maandag, een lastige dag maar deze keer is het eerder ontspanning dan concentratie. Nieuwsgierig?



Ik word een creabea, een woord ontleed bij de sympathieke Lilith en ja, ik ga breien. Ja, u mag lachen, zelfs hardop. Het kan me niet schelen. Ik heb er zin in. Ik was er ook ooit goed in. Natuurlijk zou ik me kunnen verstoppen achter een dummies-boekje of de zoveelste bijlage van een vrouwenmagazine, maar mezelf kennende en die hoop wol waar wel stukjes van gebreid zijn maar nooit een trui, is een les een beter idee. Het thuisfront heeft alvast een bestelling geplaatst, jaha, zij geloven erin. We zijn nu al met 14 en er is zelfs een man, eentje met ervaring zelfs want hij heeft al zo'n zes truien gebreid, wat heel wat meer is dan ik kan zeggen. Maar het goede nieuws is dat breien zoiets is als fietsen, je verleert het blijkbaar niet, ook niet als het meer dan 15(?) jaar geleven is.