M/V
vandaag
10:10
Flashback
Het was laat in de namiddag, de zomer hing nog in de stad. We zaten op de drempel en keken naar het plein. Terrasjes hielden het zomergevoel vast. Ik had de herfst al geroken in het noorden. Ik zuchtte. "Je zit onder mijn vel. Als dit misloopt dan ga ik er aan kapot gaan... Ik wil dat je het zeker ben." Ik keek voor me uit. "Ik wil niet de rebound guy zijn..."
Ik weet niet meer of hij eerst die woorden zei, of ik ze eerst zei. Hij zou voor mijn hart zorgen en dat was voldoende om alle restjes aan twijfels op te bergen.
Flashback
Ik kwam van de Kouter met een grote bos bloemen. Het was later geworden dan ik op voorhand had gezegd. Ik zette ze in het water en jij vertrok. Gisteren kreeg ik een grote bos bloemen, de florist zei dat er geen kaartje bij zat en vroeg of ik een idee had van wie ze waren. Ik knikte en beet op mijn lip.
Flashback
Ik kreeg de opdracht om goed voor mijn hart te zorgen. Ik staarde naar mijn scherm en probeerde uit te vissen hoe laat het daar in die tijdzone zou zijn. De scherven van mijn zelfbeeld waren stilaan weer samengeraapt, maar de tranen welden op terwijl mijn trein Brussel Zuid binnen reed. De antwoorden die ik zelf had verzameld heb je één voor één naar de prullenbak verwezen en ik wist het ook allemaal soms niet meer.
Vandaag
Het hoge woord is er uit. Het gevoel overrompelde me en ik kon het niet negeren. De stilte is oorverdovend. De flarden van berichten zeggen geen nee, zeggen geen ja. Soms voldoende om even voor rust te brengen, maar even vaak wakkeren ze enkel de onrust aan.Het was laat in de namiddag, de zomer hing nog in de stad. We zaten op de drempel en keken naar het plein. Terrasjes hielden het zomergevoel vast. Ik had de herfst al geroken in het noorden. Ik zuchtte. "Je zit onder mijn vel. Als dit misloopt dan ga ik er aan kapot gaan... Ik wil dat je het zeker ben." Ik keek voor me uit. "Ik wil niet de rebound guy zijn..."
Ik weet niet meer of hij eerst die woorden zei, of ik ze eerst zei. Hij zou voor mijn hart zorgen en dat was voldoende om alle restjes aan twijfels op te bergen.
Flashback
Ik kwam van de Kouter met een grote bos bloemen. Het was later geworden dan ik op voorhand had gezegd. Ik zette ze in het water en jij vertrok. Gisteren kreeg ik een grote bos bloemen, de florist zei dat er geen kaartje bij zat en vroeg of ik een idee had van wie ze waren. Ik knikte en beet op mijn lip.
Flashback
Ik kreeg de opdracht om goed voor mijn hart te zorgen. Ik staarde naar mijn scherm en probeerde uit te vissen hoe laat het daar in die tijdzone zou zijn. De scherven van mijn zelfbeeld waren stilaan weer samengeraapt, maar de tranen welden op terwijl mijn trein Brussel Zuid binnen reed. De antwoorden die ik zelf had verzameld heb je één voor één naar de prullenbak verwezen en ik wist het ook allemaal soms niet meer.
Vandaag
"Misschien is het het ideaal van Plato dat weegt op ons gebrekkige mensen", zei Alicja gisteren in de Minard bij de voorstelling van haar romandebuut. Haar woorden maakten indruk en vooral de manier waarop ze sprak palmde me in. Ze las een stukje voor over de tijd waarvan gezegd wordt dat ze wonden heelt, maar ik onthou vooral het stukje over littekenweefsel.
"Misschien willen we het te veel benoemen, teveel vastgrijpen, tinderen," zei Dirk De Wachter.
0 reacties