Er staat hier in de rechterkolom een widget van de knitmeter. Elke keer ik een bolletje op brei of een project afwerk geef ik de meters in de site in. Dat zijn mijn regels voor het gebruik van de knitmeter, maar iedereen is er vrij in natuurlijk. Het is wat begonnen voor de fun, in de ravelry destash groep, maar het werkt wel. Het werkt enorm motiverend om dat ding te zien aantikken. Al een paar weken hou ik in de gaten of het zou lukken om het aantal meters van 2011 te verbeteren, niet dat dit nu echt nodig is, maar het zou ergens wel leuk zijn. En ik had gewoon projecten kunnen uitkiezen waarvan de bol al over de helft zit om de meter te laten aantikken, maar zo werk ik dan weer niet. Ik moet ook zin hebben in het breiwerk. Ik had me er al enigszins bij neer gelegd dat het niet zou lukken, maar de haakmeter die er dit jaar ook bij kwam zorgde voor het nodige excuus. Maar kijk, een project met bolletjes van amper 50 meter en een grote verkoudheid en vakantie zorgden dat de meter lustig aantikte. En nee, ik ga het aantal meter dat ik gekocht heb dit jaar niet gaan tellen, het moet leuk blijven.

Ik kocht heel wat eskimo van drops voor een vest, maar toen ik iemand op ravelry contacteerde die dit gebruikt had, raadde ze het me af. De wol zou te snel vervilten en het zou spijtig zijn van het werk. Ik ging voor de stapel bollen op zoek naar een reserveproject (of twee) en daar dook de shalom cardigan weer op. Ja, weer, want ik waagde me eerder aan deze trui. Ik vond heel wat leuke projecten (al 6000 zijn er gemaakt) en heel wat opmerkingen en aanpassingen. Opmerkingen over de taillering zijn onterecht, want er is nu eenmaal maar één maat, de rest moet je zelf uit gaan rekenen. Ik ga voor een versie met mouwen, er is toch wol genoeg en terwijl ik naar een leuke serie (Real humans bv.) kijk, tikt die knitmeter verder aan.

Oh, en onze kast is niet blauw, toen moest ik de beschermende folie nog verwijderen.