Zo een zondag

Zo een zondag die bijna perfect is. Ik zit met mijn vader aan de grote tafel bij mijn grootvader. Er is veldrijden op tv. Sven Nys is na amp...

Zo een zondag die bijna perfect is. Ik zit met mijn vader aan de grote tafel bij mijn grootvader. Er is veldrijden op tv. Sven Nys is na amper een ronde vertrokken en de rest kan niet volgen. Hij drinkt koffie, ik hou het op thee. Ik heb mijn breiwerk bovengehaald en geniet hoe de ruimte zich langzaam opwarmt. Mijn grootvader krijgt hulp van mijn tante om een riem te vinden. Gewoon verloren gelegd. Ze ziet er moe uit en de tranen zitten dichtbij merk ik al gauw. Maar ze vertrekt voor ze haar mening kan zeggen, ze heeft duidelijk geen zin in een nieuwe discussie met haar broer, mijn vader.

Wanneer mijn grootvader een andere broek heeft aangetrokken komt hij naar me toe. Een beetje plechtig, hand op zijn borstzak. Hij geeft me een envelop met mijn naam op, ik weet wat het is, mijn pa had me al verteld dat hij de enveloppen had klaargemaakt, hoe moeilijk het was en dat hij het bedrag gevoelig opgetrokken heeft. Ik vraag het toch. "Nieuwjaar," zegt hij. Ik antwoord dat het pas november is, maar hij zegt dat het er gauw zal zijn. Het is ook al koud enzo. Ik bedank hem en steek de envelop weg.

Wanneer mijn jongste neefje, ondertussen ook al een twintiger met zijn vader aankomt, herhaalt zich het ritueel. Hij gaat naar voren, komt terug met zijn hand op de borstzak en geeft de envelop. Ook hij vraagt waarom. Ik heb altijd geleerd als kind om dank je te zeggen en de envelop ongeopend weg te steken. Mijn neefje opent de envelop en vraagt of hij zich niet vergist heeft. Het lijkt zo veel. Ik moet stilletjes lachen, mijn grootvader was degene van de twee die het bedrag van franken naar euro's omrekende en ons dus elk jaar ook muntstukken gaf, terwijl mijn grootmoeder naar het hogere bedrag in briefjes afrondde.

Het voelde vreemd, zeker toen hij zei dat het misschien de laatste keer is. Hij zegt het al langer, maar deze keer kon ik moeilijk luid ontkennen dat hij "oud en versleten" is, zijn standaardantwoord toen ik vroeg hoe het met hem ging. Woensdag wordt hij 86 en komen ze van Okra taart met hem eten, terwijl hij ouderdomssuikerziekte heeft.

You Might Also Like

1 reacties

  1. Een dag met een heleboel verschillende emoties ... fijn maar ook wat minder fijn soms ..

    BeantwoordenVerwijderen