Toen ik haar postje las herkende ik het zo het gevoel, maar dan van de andere kant. Ik was zelfs begonnen op een reactie te schrijven maar het zou te lang worden en waarschijnlijk heeft ze er ook niet veel boodschap aan. Ik vond ook dat hij beter verdiende dan ik. Helemaal in het begin toen ik niet wou toegeven aan het gevoel, niet voor mezelf en al helemaal niet voor hem. Een vriendin doorprikte de ballon en drukte me met de neus op de feiten. En dan was het gissen wat hij zou voelen, hij verdiende toch beter? Maar waarom zou hij dan ook tot een gat in de nacht mailen of sms'en? En zelfs toen we samen waren bleef het wel eens opduiken, die knagende twijfel. Niet aan wat ik voel of wat hij voelt maar of hij er geen spijt van gaat krijgen, dat de tijd die we samen hebben tijdverlies blijkt te zijn, hij verdient toch beter? Ik kan tientallen redenen opsommen. Ja, we hebben heel wat gemeen, maar er zijn ook de verschillen. Ik hou van film maar heb de laatste vijf jaar toch wel een gat in mijn cultuur. Hij kent de technische snufjes, ik loop wel eens achter. Hij leest de krant, ik lees de knack met weken vertraging. Hij is muzikaal en speelt muziek, ik herinner me soms niet of ik die cd al dan niet heb en plots heb ik er twee. Hij sport elke week en ik ben liever lui dan moe. Ik heb niet altijd zin in gezelschapsspelletjes maar ik mis de woordspelletjes op de trein. Hij slaapt graag lang uit, terwijl ik al een boekje zit te lezen. Hij kijkt series bij hopen, ik zou niet liever willen... Oh en ik heb het hem ook gezegd, ik heb honderden wat-als situaties opgesomd tot het hem ging vervelen en ik bijna wel gelijk leek te krijgen of dat toch dacht. En toen durfde ik het niet meer vragen en besloot ik er van te genieten. Of toch te proberen, zolang het zou duren. En weet ik veel wat voor rare kronkels mijn hersenen soms maken tot dat hart van mij ingrijpt en alles op zijn plaats valt om het dan weer te laten overhalen door het hoofd. Cirkels tot in het oneindige. En plots vorige week aan de kassa van de Carrefour viel het me: "want ik ben het waard..." En hij ook.