Kijk, ik had niks liever gedaan dan hier vandaag foto's geplaatst van mijn vloer. Ik zou die gisteren behandeld hebben tegen vlekken en wat schoongemaakt hebben boven. En dan zou ik nog proberen om naar Petit Bazaar te gaan of naar het park.

Maar ik deed vrijdag de deur open en zag stroken tegels, en een deel in een kader voor de putjes eronder. Het was mooi en ik was blij tot ik zag dat er naast nog gewoon chape lag en het ook niet opgevoegd is. De woorden van de vloerder indachtig ben ik maar buiten blijven staan, mijn moed samen geraapt en mijn plannen omvergegooid. Toneel kon blijven, omdat ik wel terug bij het Lief zou geraken, West-Vlaanderen is op dat uur niet meer mogelijk en de vriendin die al afgehaakt had voor het toneel wou ik haar vroege nachtrust gunnen. Ik dacht niet dat het me zo zou raken, al had ik beter moeten weten. Een hele week rond huppelen, data regelen en beginnen dromen. Met mijn beide voetjes opnieuw op de grond. En hopen dat ik niet moet gaan schuiven met de volgende...