Treinreizigers zijn het eigenlijk beu. Ik ben er ook zo eentje van, moet ik toegeven. Het reizen naar Brussel word meer en meer een sleur, ik hou heel sterk vast aan mijn thuiswerkdagen. Geen enkele trein die ik nam reed deze week zoals het hoorde, trein voor ons houdt deze trein op, ongeval in Beernem, technisch defect, defect in de seingeving in Brussel Zuid,.... Ik begin de redenen te kennen. Toen we gisteren stil vielen voor een kortsluiting, trok ik mijn stoute schoenen aan en zocht me een plaats in eerste klas. Als ze dan toch niet wisten hoe lang het ging duren kon ik evengoed zitten, ik stond al heel de tijd recht en dan kon ik nog ergens wat werk gedaan krijgen op mijn laptop.