Mijn liefste kwam pas voor de koffie uit bed, hijste zich met moeite in zijn plunje om dan maar naar zijn werf af te zakken. Het schiet goed op maar 's morgens in actie komen blijft een moeilijk moment.
Zelf ben ik één van die uitzonderingen die vandaag geen brugdag heeft. Het klik-klakken van mijn zomerschoenen klonk dan ook overdreven luid op spoor tien. Gelukkig werd dat iets beter in Centraal. Maar hier op de verdieping sluip ik rond of ik huppel op blote voeten.
Vroeger stond zo'n dag garant voor wat dossiers bijwerken, allerhande vragen - eindelijk - eens aanpakken. Losse draadjes samenknopen...
Nu is alles nog nieuw, mijn collega sinds een paar dagen terug uit vakantie heeft me een nieuw stapeltje documenten bezorgd, zeker te lezen... Ik kijk er wat afwachtend naar. Het vorige stapeltje is nog niet verteerd.
Mijn bureautje is leeg, het voelt ook nog niet als het mijne. Voor vandaag heb ik een paar cd's meegenomen. Mijn collega heeft er een lang weekendje van gemaakt. Net zoals zovelen op de gang. Zou er eigenlijk koffie zijn?