Pabaigh is een t-shirt van Kate Davies, heel veel tricot in fingering weight. Ik koos een leuk kleur van Countess Ablaze (hoe zou het met haar in haar nieuwe job zijn?) en ging voor een beetje zijde in de draad. Nerds prefer their rainbows darker, alleen al voor de namen mis ik haar. 

Het is een werkje van lange adem geworden, veel tricot, zonder al te veel nadenken. Af en toe deed ik een paar rijen of ging het eens mee als ik niet meteen iets anders had dat makkelijk de trein op kon. Voor de mouwen moet je splitsen en brei je rechts en averechts. Meteen lastiger tijdens online vergaderingen en dus moest het weer wat wachten. 

Om de rug af te werken moest ik een nieuwe streng starten en ook dat duurde weer een tijdje. Dat heb je als je er geen probleem mee hebt om meerdere dingen tegelijkertijd op de naalden te hebben staan. Maar ik nam het mee naar Bruggen en breide de laatste rijen, zette de schouders samen met drie naalden en deed de boordjes aan de mouwen. Ik kon passen en zag dat het goed was. Zoiets. Ik draag het hier op mijn hoge broek en het komt lang genoeg, maar blijft ook wel cropped. 

Wat nu nog ontbreekt is de wijde kol, eentje die eigenlijk bijna zo lang is als de t-shirt zelf. Ik heb voldoende wol, dus ik ga het zeker doen. Maar als ik de foto zo zie vraag ik me af of ik ook geen versie moet overwegen zonder de kol. Deze versie vraagt net iets meer dan twee strengen, dus sowieso zou ik er drie nodig hebben, wat voor wat extra lengte kan zorgen.