Eindelijk!

Eindelijk! het is het woord waarmee de culturele sector opnieuw aan de slag gaat. De deuren zijn een hele tijd gesloten geweest en er waren ...

Eindelijk! het is het woord waarmee de culturele sector opnieuw aan de slag gaat. De deuren zijn een hele tijd gesloten geweest en er waren boeiende experimenten om digitaal te gaan of alternatieven aan te bieden. En ook dingen die totaal niet werkten, laat ons eerlijk zijn. 

Ik zag mijn agenda leeglopen, een eerste keer, en dan nog eens. Sommige werden terugbetaald of konden via een gift worden geschonken. Andere werden herpland naar een later moment, met behoud van ticket. En ja, ik heb al moeten zeggen dat het nieuwe moment mij niet uitkomt omdat een andere voorstelling ook op die dag werd ingepland. En ondertussen duiken ook nieuwe voorstellingen op. Ik had me voorgenomen om mijn agenda niet meteen vol te plannen. Ik had beter moeten weten, het is sterker dan mezelf en dus zie ik deze week 5 voorstellingen en 4 voorstellingen volgende week. Is dat te veel? Ja, misschien wel, maar tegelijkertijd geven ze ook energie en is het een reden om buiten te komen. Het voelt niet als te veel, net zoals het vermoedelijk niet als te veel voelt om elke dag voetbal te kijken. Of gewoon tv.  

Het protocol voorziet verschillende mogelijkheden: zitten per bubbel of telkens een stoel ertussen. Het tweede is de makkelijkste optie voor de organisatie. Maar het zorgt wel voor wat discussie: "maar wij zijn een bubbel". De meest gevatte reactie die ik al hoorde: "maar nadien mogen jullie weer samen zitten, het kan nog voor interessante gesprekken vormen." Ik vind het zelf een fijne manier als ik alleen op stap ben, op die manier is het voor iedereen hetzelfde en misschien is het ook wat stiller in de zaal?

En wat ik zag? 

Moving ballads van Femke Gyselinck is gebaseerd op muziek van Joni Mitchell. Ik had een ticket ergens in maart of april 2020 voor de voorstelling. Deze werd geannuleerd. Toen ze tijdens de Zomer in O de voorstelling inplanden, bestelde ik een ticket. Ik zag veel bekende gezichten uit Gent maar we zagen de voorstelling na een paar noten in het water vallen. In de Domzaal was het warm en de voorstelling was toch iets anders dan ik verwacht had. Ik ging nadien op het terras iets drinken, gewoon omdat het kan. 

Barbaren ging in première in de Vooruit. Het was een voorstelling over voetbal, net op de avond dat de duivels de eerste keer speelden. Daarom begon de voorstelling een uurtje vroeger. Het is een voorstelling van Kloppend Hert en Antigone. De mascotte van de buffalo's ligt onder vuur, niet meer aangepast aan deze tijd. Hij wordt omringd door jongeren. Het is een flitsende voorstelling, met muziek, dans en verschillende talen. Het vormde niet altijd een geheel, maar we konden lachen en soms werd het ook wat stil. Het was de eerste voorstelling die ik zag, de testvoorstellingen niet meegerekend. 

Gisteren was er dan Seks(e)(n) van De Koe en mugmetdegoudentand in de Expeditie, georganiseerd door Compagnie Cecilia. De voorstelling gaat over hokjes en buiten de hokjes kijken, over gender, rollen en vooroordelen. Volledig in stijl van De Koe wordt er doorgeboomd, dingen worden op een persoonlijke manier verteld, de acteurs zijn zichzelf en er wordt ook al eens gelachen. Ik heb er enorm van genoten, de gesprekken sloten aan bij dingen die ik lees, waar ik me druk over maak en ik kwam echt goed gezind buiten. Bij de Expeditie kan je buiten op een groot terras genieten, bediening door de Brew Company en ik kijk er al naar uit dat ik binnenkort nog eens mag.


 

You Might Also Like

0 reacties