Met de C - bis

 "Ja maar, ik heb al veel slechte dingen gehoord van dating apps..." Ze kijkt me aan. Ik probeer te glimlachen, ze bedoelt het goe...

 "Ja maar, ik heb al veel slechte dingen gehoord van dating apps..." Ze kijkt me aan. Ik probeer te glimlachen, ze bedoelt het goed, herhaal ik. Ik denk aan de tram, het fietsenrek aan het station, het werk, het café, op straat, op school, de trein,... alle plaatsen waar een man het nodig vond om me iets na te roepen, me ongevraagd aan te raken, me zijn penis te tonen zonder reden,...

Het is ondertussen meer dan een week geleden dat ik bij de flikken zat. Ik had gebeld en toen ik de situatie uitlegde, zei de mannenstem heel kordaat dat ik een afspraak moest maken. Dus daar zat ik dan, in een bureau voor verhoor met de deur open en achter plexiglas. "En hoe werkt dat dan? Je ziet een foto en je weet niet wie het is? Hij kan gelijk welke naam zeggen? Je hebt dan ook geen rijksregisternummer? Of een geboortedatum?" Ik wist het ook niet goed wat ik er zat te doen, behalve dat ik schrik had, dat ik in het kleine stukje dat ik het centrum door moest al meer over mijn schouder had gekeken dan ik anders zou doen, dat ik niemand durfde aankijken en mijn stem niet altijd onder controle had. Het was er terug of beter, hij was terug. Deze keer vulde hij een klachtenformulier op mijn werk in, vol met leugens en dingen waarvan hij me betichtte. 

"Ja maar, hier zegt hij dat hij getrouwd is... en hij zit op zo'n site." De flik begrijpt er ook niks van en ik zeg dat hij tegen mij zei dat hij gescheiden was. Maar eigenlijk ben ik van niks zeker van wat hij zei. De flik knikt, hij leest de teksten en schudt het hoofd. "Het is niet omdat hij dit schrijft en duidelijk goed kan uitleggen, dat het waar is he, dat weet je toch?" Ik knik terwijl mijn ogen zich vullen met tranen. Ik kijk hem aan en we stellen de klacht op. Ik herhaal wat ik weet, en vooral wat ik niet weet. Ik verwacht er weinig van, maar vijf uur later bellen ze me dat ze een spoor hebben. Misschien heeft hij de mail ondertekend met zijn echte naam. Er zal een man uitgenodigd worden voor verhoor en dan kan het dossier naar het parket. 

Ik twijfel tussen opluchting en schrik, maar blijf vooral hangen bij schrik en vragen. Ik wil niet weten wie hij is of waarom hij het deed. Ik wil een cirkel rond me trekken, dit is van mij, hier blijf je uit. Ik heb het verteld, ze hebben me geloofd. Het maakt niet uit wat je schreef, wat je over mij denkt. Ik wil gewoon weer door mijn stad kunnen wandelen, mensen aankijken en glimlachen, zonder schrik te moeten hebben. 

You Might Also Like

0 reacties