Ik concentreerde me in maart op de deadline voor Audrey in Unst en besliste dat het niet erg was om de finish or frog een maandje te skippen. Bij het breien van de mouwen van Audrey moest ik toegeven dat ik wel hou van de techniek van mouwkapjes om mouwen te breien. Ik bedacht dat ik zo nog een cardigan van Gudrun Johnston liggen had die nog een mouw ontbrak. 

Belmont is een cardigan met voorpanden in ajour. Ik koos voor een mooie warme bordeaux kleur in Jamieson & Smith, die ik mee bracht uit Edinburgh. Met de breiclub van Oostende gingen we een KAL doen, een knit-along, samen hetzelfde patroon breien en we zouden op 1 mei opzetten. Vijf jaar geleden ondertussen. Ik ben blijven steken op die tweede mouw en de nekband omdat ik opzag tegen het opnemen van de steken, een redelijk belachelijke drempel en spijtig om zolang een onafgewerkte cardigan te hebben liggen. Ik had niet meteen goesting om aan iets nieuws te beginnen na Audrey en het leek me ideaal. Een lange zaterdagavond (avondklok, hallo!) zorgde dat ik al serieus gevorderd was en het passen op zondag gaf enkel extra goesting.  

Ook de nekband met i-cord bleek al bij al een kleintje en ik koos knopen in de Veritas op zicht. Het voordeel van een lange wandeling in het centrum en het feit dat je hier niet moet reserveren. Dankzij deze kleine inspanningen heb ik op minder dan een week er nog een extra cardigan bij. Ideaal voor grillig lenteweer...