Ik merkte dat ik de afgelopen weken weinig postte en ergens vind ik dat wel spijtig. Niet voor jullie, maar voor mezelf, want mijn blog is toch een beetje mijn persoonlijk archief. 

Niet zo groot, maar voldoende voor mij om toch wel wat overdonderd te worden. Veel verschillende stijlen, de bekende beelden, maar ook een mij compleet onbekende kant. Om dan nog te zwijgen van de stukken uit zijn persoonlijk leven die me aangrepen. 
Het was er behoorlijk druk, zeker in de eerste ruimtes waar de werken kleiner zijn en we blijkbaar net met te veel gestart waren. Eens verder in de tentoonstelling was het beter en liepen we bij momenten quasi alleen, elk op zijn eigen tempo. De expo is in drie talen en neemt je mee op een flashback doorheen de tijd, we vonden elk ons geboortejaar met de voornaamste gebeurtenissen. De opkomst van MTV, videoclips, aids,... Warhol paste zich als een kameleon aan elke hype aan, hij liet zich omringen door young & trendy en leek overal bij te zijn. Hij had een ontegensprekelijke impact op vele andere artiesten en dat was ook opmerkelijk om te zien. 
De tentoonstelling werd verlengd tot 18 april en ik vond het wel de moeite, niet goedkoop maar een leuke daguitstap. Wij gingen ergens in januari, we konden flaneren in de zon langs de Maas, terwijl de sneeuw dwarrelde in de thuisstad. 
We  liepen door de stad, de winkels waren open en we kozen Wattitude er uit, een leuke winkel met lokale makers. Zowat heel het centrum moet je een mondmasker aan, had de man van de toeristische dienst in het station me verteld en we lieten het niet aan ons hart komen. We hadden nog tijd voor een wandeling, en daar kon de trap niet op ontbreken natuurlijk. Zuchtend en puffend raakte ik boven voor een mooi uitzicht.