Mijn ouders wonen in een gemeente in Zuid-West-Vlaanderen. Ik kan er met de trein naartoe, ongeveer een uurtje en ik heb twee treinen nodig. Ik heb drie verschillende opties uit Gent, op zon- en feestdagen net wat minder. 

Het is pasen en ik ben er al lang niet meer geweest. Vorige week vond mijn mama het een beter idee van niet langs te gaan. De cijfers hadden haar blijkbaar schrik aangejaagd en dus was haar eeuwige vraag "kom je eten?" niet van toepassing. Dit weekend ging ik dan toch, ondanks de cijfers, was ze het wat vergeten. 

Ik opende de trein app, twee opties: via Brugge of via Kortrijk. Via Brugge geeft me belachelijk weinig tijd om over te stappen en de minste vertraging zorgt dat je de aansluiting mist. Plus, de trein naar Brugge gaat naar de zee. Het is nu wel grijs weer, ronde van Vlaanderen en pasen, toch is de capaciteit sterk beperkt door de verplichting aan het raam te moeten zitten. 

Ik ga voor Kortrijk, keuze om te zitten waar ik wil. Alleen de tweede trein gaat van Kortrijk naar Oostende, dus ook daar is het van aan het raam zitten en volgens de app is de trein volzet. Vreemd denk ik, als ik de app in Gent check is die trein volgens mij nog niet vertrokken, dus hoe kan die dan al vol zitten. Ik had mijn weekendticket zonder problemen besteld en nergens moeten aangeven wanneer ik de trein zou nemen. Ik bestel die meestal voor ik vertrek, maar je kan tickets ook uren of dagen voor je vertrek bestellen. 

Ik maak me geen zorgen, ook niet als ik de controle op het perron in Kortrijk merk. Ze maken geen opmerkingen tegen vijf twintigers die veelal zonder mondmasker zitten te lachen, maar kijken wel op hun clipborden. Meer treinen dan anders komen op dat ene spoor toe, ook treinen in verschillende richtingen. Zo is het ook drukker op het perron dan het zou moeten zijn. Maar ik maak me geen zorgen, het is nog steeds grijs weer, ronde van Vlaanderen en pasen. De trein die volgens de app volzet is, komt aan. Er stappen een handvol mensen af en ik stap op een lege wagon. Met de personen die met mij zijn opgestapt zitten we met drie of vier in de wagon, iedereen flink bij het raam. 

Ik snap de heisa, een overvolle zeedijk is geen goed idee in coronatijden met stijgende cijfers. Je geraakt ook buiten besmet en we zijn het allemaal beu. Maar tegelijkertijd wens je een collega die het paasweekend aan zee gaat doorbrengen een fijne tijd, like ik foto's op instagram en facebook van mensen aan zee,... en dit soort regeltjes maakt het lastig. Ik heb mijn mama in geen weken gezien, ze is risicopatiënt en mentaal is het moeilijk, ook al is ze de grootste huismus die ik ken. Ik kan thuisblijven, maar ik had ook wel zin om eens samen met iemand te eten. 

Ik kan mijn cambio abonnement inschakelen, maar dan weet ik niet wie in de auto voor mij heeft gezeten en kost mijn ritje een veelvoud van mijn treinticket. Het probleem is ook niet die de heenrit naar de kust, maar de terugrit want iedereen wil op hetzelfde moment naar huis, maar de kustburgemeesters zien liever geen wachtrijen aan hun stations. Toen ik eerder deze week naar Brussel ging om een nieuwe laptop op te halen, viel mijn euro dat elke trein naar Gent een trein naar de kust is. En het maakt niet uit waar je afstapt, aan het raampje moet je zitten.