Ik vond op het internet een wandeling naar het Parkbos. Ik weet dat het de groene long is van Gent en ik zag al verschillende mooie foto's op instagram. Ik las ook al dat het er druk was en er maatregelen werden genomen. Wat me vooral moeilijk leek, was hoe er te geraken. Ik had geen zin om te fietsen naar daar of de bus te nemen. Of het uit te zoeken. 

 

Deze wandeling vertrekt vanaf de tramhalte Maalte en aangezien tram 1 zowat aan mijn deur stopt, had ik bij deze geen excuus. De wandeling start aan het Maaltepark, een klein gezellig park dat ik ook tijdens de eerste lockdown mocht ontdekken. Je loopt via de achterliggende wijk naar de Zoé Borluutbrug, een brug over de ring. Ik moet toegeven dat ik dat wel ergens in de pers had gezien, maar ik kon niet meteen plaatsen in mijn hoofd waar ik die moest situeren. 

Toen ik in de andere richting keek, zag ik nog een brug en ik moet zeggen dat het zin doet krijgen om ook eens verder op verkenning te gaan. Ik was ook duidelijk niet de enige die op het idee was gekomen om buiten te komen. De komende dagen staat er meer regen op het programma en het ziet er daar ook wel geweldig fijn uit om te fietsen met kinderen enzo. De Zoé Borluutbrug stond niet in mijn app en was al meteen een uitdaging voor mijn hoogtevrees. 

Je loopt via de oude spoorweg door de velden en het moet gezegd worden, het ziet er al meteen anders uit. Al hoor je wel de auto's. Je loopt hier op de fietssnelweg F7 en er zijn ook bankjes voorzien om even uit te rusten. 

Ik volgde de wandeling en dat betekende dat ik de F7 niet verder volgde maar een stuk langs de weg moest lopen. Ik was blij terug de velden te kunnen intrekken en merkte dat ik bordjes met wandelingen tegenkwam, maar blijkbaar was het maar een stukje van die bewuste wandelingen. 

Ik zag op verschillende punten wandelingen of plekken die ik herkende als zijnde het Parkbos, maar mijn wandeling ging niet het bos in. Het was soms wat zoeken, maar het was geruststellend om het te kunnen vergelijken met de talrijke infoborden. Ik liep er bijna alleen, al zag ik wel wandelaars die waarschijnlijk in hun wijk een toertje deden. 

Toen ik de zoveelste keer langs het Parkbos wandelde besloot ik toch de variatie te nemen met het vlonderpad. Het zou wat langer zijn en ik voelde mijn benen toen wel al. Maar tegelijkertijd was ik toch niet zo ver gekomen om dit dan niet te doen?

Het vlonderpad was opmerkelijk drukker, al zou je dat niet aan de foto's zeggen. De meeste mensen droegen een mondmasker want als je elkaar daar moet kruisen kan je geen afstand houden. 

Ik moest dan afslaan naar de Kortrijksesteenweg en oversteken maar blijkbaar was ik toch wat verder uitgekomen en liep ik een stukje in Sint-Martens-Latem. Wat ik al meteen straf van mezelf vond, in mijn hoofd is dat namelijk ver. Idem voor De Pinte, wat ik ken als mijn eerste treinhalte naar West-Vlaanderen, maar eigenlijk quasi op wandelafstand is. 

De wandeling loopt verder via het Borluutpark door Sint-Denijs-Westrem en je keert op je stappen terug via een wijk waar menig leerling voor een rijbewijs onnozel wordt om de oprit te leren nemen. Ik heb er zelf toch slechte herinneringen aan, waarbij het zelfs zo ver kwam dat ik uitstapte en zei dat ik wel te voet zou terug keren. 
De wandeling wordt beschreven op de site als een stevige wandeling en ik kan me daar wel in vinden. Mijn stappenteller hield het op een 16-tal kilometer en ik voelde mijn benen. Ik had mentaal ook al een paar keer gedacht dat ik gewoon kon omdraaien en terugkeren. Maar tegelijkertijd was ik nieuwsgierig om te zien hoe het verder zou lopen. Ik vond dat er redelijk wat stukken langs een steenweg, een woonwijk of door Sint-Denijswestrem waren. Ik had de indruk dat ik niet echt in het Parkbos ging wandelen en passeerde dus meerdere keren de een infobord waarbij ik dubbelcheckte of ik nu echt niet zo'n gekleurde wandeling kon doen. Ik vermoed dat ik het eerste stuk met de F7 ga combineren met een wandeling die uitgetekend staat met vierkantjes of een wandeling in een stuk Parkbos. Ik vermoed dat ik zo ook wel aan mijn stappen geraak en meer in de natuur zal kunnen lopen dan nu het geval was.