Coronawalks: de Oude Dokken en Puyenbroeck

Op het eerste weekend van de tweede lockdown, toen de winkels op maandag zouden moeten sluiten, had ik een wandeling uitgestippeld langs de ...

Op het eerste weekend van de tweede lockdown, toen de winkels op maandag zouden moeten sluiten, had ik een wandeling uitgestippeld langs de boekenwinkel op de Kouter, naar de wolwinkel in de zijstraat van de Sleepstraat, met een wandeling langs de Oude Dokken om af te ronden, nadat ik koffie op Dok Noord had gekocht. Ik was er aan voor de moeite, mijn hobby's zijn essentieel om binnen braaf te zitten, althans volgens onze regering. Schaterlach. 

 Deze zaterdag had ik in de voormiddag een afspraak in de buurt van Dampoort en toen ik buiten kwam voelde het te mooi weer om terug naar binnen te gaan. Ik trommelde mijn wandelpartner van die dag op en het was duidelijk dat nog meer Gentenaars op het idee waren gekomen om nog een laatste blik op de betoncentrale te werpen. De blauwe lucht was gewoon perfect voor de afscheidsfoto. 


De zon scheen, ook al was het koud en we waren zeker niet alleen op pad. De Oude Dokken verbazen me nog steeds een beetje omdat je er zo een heel ander gevoel krijgt. We liepen verder langs het water naar de Muide en kwamen tussen de camionchauffeurs terecht, die met een gasfles hun eten warm proberen krijgen. Een heel andere sfeer dan de nieuwe woonblokken met ongetwijfeld dure appartementen. 
Er was een verplichte stop in de grindbakken voor de graffiti, zeker deze van Klaas Vanderlinden die ik via instagram al had zien opduiken. Er was koffie op Dok Noord voor ik de wolwinkel opzocht. Voor u getest, in beide richtingen is het plezant flaneren langs de Oude Dokken. Ideaal om als ik buiten geraak toch wat beweging in te bouwen.  

"Wandel je graag in de natuur?" Het is zo een vraag waar ik de schouders bij ophaal. Ik ben geen natuurmens, je doet me meestal geen plezier met een wandeltocht met bergen of urenlang stappen. Ik ga waarschijnlijk gillen als ik iets hoor fladderen of plonsen. Maar ik merk ook wel dat ik er van kan genieten om buiten te zijn, de zon te voelen, te stappen en mijn gedachten los te laten. Corona made me do it, waarschijnlijk. 

Zo trokken we naar het provinciaal domein Puyenbroeck in Wachtebeke, met de auto, want met de bus vanuit Gent doe je er een uur over. De suggestie is om de trein naar Lokeren te nemen en van daar uit de bus. Ik was er nog nooit geweest. 

Misschien omdat ik het idee wat vreemd vind om de auto nodig te hebben om te gaan wandelen, al is dat ook voor een hoop andere wandelingen en natuurgebieden ook wel nodig. 

We waren zeker niet de enige met dit idee, maar de drukste plekken waren de speeltuin en de dieren, niet geheel onlogisch. Het was een fijne namiddag, maar ik kan wel zeggen dat het domein me minder aanspreekt. Dat de musea terug open mogen heeft me meer goesting doen krijgen om buiten te komen en ik koppel er dan wel een extra wandeling aan ofzo. En ja, het deed deugd dat mensen me berichtje stuurden dat ze aan mij hadden gedacht bij het bericht dat de musea terug opengaan, ik denk niet dat die mensen zouden zeggen dat ik graag in de natuur ga wandelen. Schaterlach

You Might Also Like

1 reacties

  1. Rond de Oude Dokken wandelen is hier een standaard sinds Corona. Mooi he. Ik hou van die plek. Er gaan varen is ook heel leuk! Zonde ook dat de betoncentrale weg moet... Zo'n landmark...
    Puyenbroeck ken ik alleen van de speeltuin :-) Maar nu mijd ik zo'n plekken wat met corona moet ik zeggen.

    BeantwoordenVerwijderen