Coronawalks: de Oude Kalevallei

Eentje is geentje, laten we maar denken. Ik had niet op het weerbericht gelet, maar er wel al halvelings mijn zinnen opgezet dat ik zou gaan...

Eentje is geentje, laten we maar denken. Ik had niet op het weerbericht gelet, maar er wel al halvelings mijn zinnen opgezet dat ik zou gaan wandelen op de feestdag. Ik had via instagram inspiratie gevonden en de keuze viel na heel wat wikken en wegen en vergelijken van sites op de Oude Kalevallei. Met de trein zou ik naar Landegem sporen en daar naar het vertrekpunt aan de kerk in Merendree stappen. Hiervoor zijn twee opties: de kortste weg waar auto's rijden en een iets langere weg via het jaagpad aan het kanaal. Ik besloot het jaagpad te nemen en terug te keren via de weg. Ken jezelf. 

Voor een feestdag was ik veel te vroeg wakker, maar ik was ook vroeg gaan slapen en eigenlijk ook wel uitgeslapen. Ik stond bij de bakker voor mijn ontbijt en besloot dan maar vroeg te gaan wandelen. Zoals om 9u (en ik had al achter mijn naaimachine gezeten tegen dan). Het weer bleek nogal mistig en misschien niet echt ideaal om te gaan wandelen maar ik had al zo hard mijn zinnen erop gezet dat er geen weg terug was. 

De Oude Kalevallei wandelroute bestaat uit twee wandellussen. Ik vond een plan via Stapaf en een plan via Natuurpunt. Natuurpunt sprak duidelijk van twee wandellussen maar had de kortste afstanden, hoewel het dezelfde wandeling leek. Op de route combineerde ik beide, maar eigenlijk was het vooral wandelen van bordje tot bordje. Alleen wanneer het me niet duidelijk was ging ik mijn gps inschakelen op zoek naar de straten. 

De wandeling deed me bij momenten denken aan één van de huizen waar ik als kind woonde, te midden van de velden, met paadjes die het mogelijk maakten om een hoek af te snijden maar niet bruikbaar waren als het te veel geregend had of als de boer net zijn veld had omgereden. Ik had wel iets gelezen van aangepast schoeisel, maar voorlopig hou ik mijn wandelschoenen nog efkes in mijn rek. Nu voelde ik mijn sneakers wel nat worden en was het bij momenten ook zorgen dat ik niet weggleed. Er loopt ook een fietsroute door de streek en af en toe kruiste ik mountainbikers. 
Er is een groene wandellus, de langste die start aan de kerk van Merendree en een blauwe wandellus die in Vinderhoute start. Ergens overlappen die een stukje en kan je beslissen dat je gewoon je lus blijft volgen of dat je een achtje maakt en overstapt op de andere kleur. Ik maakte de acht en ik moet zeggen dat nog meer mensen op het idee waren gekomen om te gaan wandelen. 
Het is een vlakke wandeling, rustig door de velden, al hoor je vaak ook wel menselijke geluiden, auto's of geluid uit de tuinen rondom rond. Je loopt ook een stukje door de weide met runderen, maar gelukkig waren er geen te zien. Hoewel ik plots wel oog in oog met een koe stond die buiten de wei op stap was. 
De mistige morgen met een zon achter de wolken gecombineerd met de wilgen zorgde voor mooie plaatjes. Ik genoot heel hard en nam ook meer foto's dan nodig. Het zorgt er ook voor dat ik langer over de wandeling doe dan voorzien. 

Bij de blauwe wandellus klaarde de lucht open en werd die blauw. De molen werd er meteen een stuk zichtbaarder door. Aan de picknicktafels werd gegeten en gedronken. Ik was niet de enige met het idee om er te wandelen maar het was niet dat ik het gevoel had in de rij te lopen. Iedereen zei ook goeiendag en daar word ik toch ook altijd vrolijk van. 

De wandeling zou volgens Stapaf 11 kilometer zijn, Natuurpunt vindt ze korter, maar met de twee stukjes naar het station erbij kwam ik toch vlotjes aan mijn stappen van de dag en een compensatie voor de thuiswerkdagen met te veel tijd achter het scherm. 

You Might Also Like

2 reacties

  1. Hét grote pluspunt aan heel deze coronacrisis (als je dat zo mag noemen), is dat ik veel mooie plekken vlakbij huis heb ontdekt. En gelukkig is ons een zachte herfst gegund, die het wandelen zeer aangenaam maakt.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zalig! Hier ook nog nooit zoveel gewandeld...

    BeantwoordenVerwijderen