GF20: dag 9

Gisteren leek een redelijk normaal GF-dagje, met een voorstelling van MiraMiro en een concert. Natuurlijk was er een groot verschil en ik z...

Gisteren leek een redelijk normaal GF-dagje, met een voorstelling van MiraMiro en een concert. Natuurlijk was er een groot verschil en ik zou vermoedelijk getwijfeld hebben om te gaan als ik op voorhand geen tickets had gekocht.


"Wij zijn mogelijk" van Rode Boom was in de Floraliënhal. Bij aanvang hoorden we dat er een 30-tal mensen verwacht werden, maar ik denk dat er toch redelijk wat afgehaakt hebben. Ik schat dat we met een 20 à 25 waren en in de gigantische ruimte van de Floraliënhal is dat echt weinig. Ook de lege stoelen zijn best wel vervelend voor de artiesten. We zaten op veilige afstand in onze bubbels en hielden onze mondmaskers op.


Kurt Demey en Maud Vanhauwaert hadden de voorstelling aangepast om ze coronaproof te maken. Zo starten ze zelf ook met een mondmasker op en het woordeloze gedicht over afstand krijgt er direct een extra laag door. Inhoudelijk was er weinig of zelfs niks aangepast, maar de teksten krijgen door de huidige omstandigheden wel een andere kleur. Het is een voorstelling vol poëzie en magie. We werden zelf ook aan het werk gezet. Hoewel ik wat lastig was omwille van mijn paniekaanval, slaagde de magie van de voorstelling erin om me mee te sleuren in de mooie woorden en het gevoel van verbinding. 

De Vooruit nodigt heel de zomer muzikanten uit in residentie. Gedurende een week werken ze aan hun concert op zaterdagavond. Ik koos voor Echo Beatty maar wat we kregen was geen Echo Beatty. Annelies Van Dinter en Christophe Claeys toonden ons acht ideeën. Ze hadden gedurende drie middagen andere artiesten uitgenodigd en werkten met samples van die namiddagen. 

 Er waren nog geen afgewerkte nummers, soms was er nog geen tekst en er werd ook wel wat geïmproviseerd. Maar ik was serieus onder de indruk van wat mogelijk is op een week. Ik heb in augustus nog een ticket en ik kijk er nu al naar uit.

Het concert was in de balzaal en er was plaats voor 50 personen. De Vooruit had strandzetels klaargezet voor de bubbels. Ik was de eerste in de zaal en kreeg de instructies van mondmasker enzo maar ik zag geen plaats voor mij. Ze schoof snel twee stoelen uit elkaar en ik voelde me heel welkom. Iedereen hield zich aan de regels maar je merkt dat we ook gewoontedieren zijn. Die twee zetels van voren stonden nogal centraal, dus verplaatsten de twee vrouwen ze wat meer naar achter, minder in zicht maar ook dichter bij de andere zetels. Iedereen ging nog wat schuiven en toen waren we er echt klaar voor. 



You Might Also Like

0 reacties