Ik ging kijken naar het An Pierlé Quartet, een andere samenstelling en een ander genre. Ze hebben één plaat uit, gemaakt voor een voorstelling Sylvia en we kregen dus deze liedjes. Maar de stem van An Pierlé, haar grappige bindteksten, haar intensiteit,... alle ingrediënten bleven overeind.
We droegen een mondmasker en vormden eilandjes van twee personen. Het applaus klonk gemeend maar ook wat stil in die minder gevulde zaal. Het deed ongelooflijk veel deugd om terug live muziek te zien. En ik besef dat het een misschien een risico inhoudt, maar de organisatie doet zo hard hun best om alle voorschriften te volgen, dat ik zeker ben dat dat uurtje op die stoel me meer deugd deed en minder risico inhoudt dan door een volle winkelstraat lopen.
Achteraf gingen we nog iets drinken, maar we waren ruimschoots voor de avondklok thuis.