De 100ste dag van het thuiswerken was vrijdag en dat was de dag dat ik naar het kantoor in Brussel ging. Meteen de laatste dag van het tellen.

Het was een heel gedoe vond ik, nog meer dan het opsplitsen in twee groepen die elkaar niet mogen ontmoeten, zijn er ook overal de pijlen op de grond en vooral de stoptekens. Even naar de printer? Dat is meteen de helft van de verdieping aflopen. Naar het toilet? Opnieuw een wandeling. Een koffie? Of nee, laat maar...

We waren amper met een tiental mensen op onze verdieping en daarmee waren we eigenlijk nog talrijk. Maar ik had twee online vergaderingen en koos dus voor een aparte ruimte. Ja, ik heb getwijfeld om naar Brussel te gaan, maar ik wou mijn goede wil laten zien en de rommel op mijn keukentafel joeg me ook wel wat de deur uit.

Er lagen paaseitjes op ons te wachten. En ik heb die allemaal opgegeten. Misschien ook wel wat van frustratie want het was niet fijn, alles was zo artificieel. En natuurlijk loop je wel eens tegen de richting in, met een handvol mensen op de verdieping kan je dat wel controleren, maar altijd was er wel iemand die het grapje maakte. Misschien het ergste was het eten 's middags, met drie stoelen tussen de zitplaatsen en meteen iemand om je plaats te ontsmetten als je recht stond. Nee, echt geen fijn weerzien.