Me Made May 2020: round up

Me Made May is een uitdaging die je zelf invult, de bedoeling is natuurlijk dat je eens stilstaat bij je al dan niet zelfgemaakte kledij. D...

Me Made May is een uitdaging die je zelf invult, de bedoeling is natuurlijk dat je eens stilstaat bij je al dan niet zelfgemaakte kledij. Dit jaar zou sowieso een rare editie worden, als ik thuis werk liggen mijn normen op vlak van kledij lager. Misschien nu weer iets hoger omdat er meer online vergaderd wordt, terwijl vroeger een dagje telewerken ook gewoon betekende dat je niemand onder ogen hoefde te komen en zelfs gewoon in je pyjama kan blijven zitten tot de middag. Met een online vergadering lukt dit al iets minder, toch met mijn pyjama's. 

Ook merk ik dat ik nu makkelijker buiten ga in een makkelijke broek of outfit, waar ik vroeger dit niet zou gedaan hebben. Ik heb de voorbije tijd ook amper mascara opgedaan. Ik denk enkel voor het bezoek aan het museum en aan de kapper, omdat ik toch wat wou uitstralen met mijn mondmasker. 

Ik weet niet of je het merkt, maar ik ben heel zelfbewust over wat ik draag en hoe ik over kom. Mijn hoofd zit nogal vol ideeën over wat hoort en wat niet hoort om te gaan werken, voor vrouwen van mijn leeftijd, voor vrouwen met mijn figuur,... Noem maar op. Ik vind het persoonlijk een verademing als ik al aan de Blaarmeersen sta en me dan pas opvalt dat ik eigenlijk een broek aan heb die mijn ma onder joggingbroek zou plaatsen.
Ik heb de voorbije weken af en toe een filmpje op instagram geplaatst onder de hashtag I'm not 2D en behalve het feit dat ik de opmerking krijg dat ik wel lach in die filmpjes (en niet op de foto's) merk ik ook hoe moeilijk het me nog steeds valt om naar mijn lijf te kijken. De weegschaal is me niet gunstig gezind en dat kan ook niet anders, want ik kom eigenlijk amper buiten. Ik heb het ook wat losgelaten, ik sta niet meer elke ochtend op de weegschaal en mentaal maak ik me weinig zorgen om mijn lijf.

Maar goed, terug naar de kleren. Ik heb de voorbije maand drie gekochte kledingstukken gedragen, een jeans en twee topjes. Ik heb geen zelfgemaakte jeansbroeken en soms wil ik gewoon een jeans dragen en dan is een andere broek niet goed genoeg. De topjes pasten goed bij wat ik droeg of ik zag die liggen in de lade. Ik had misschien wel een zelfgemaakt alternatief kunnen vinden, maar kijk, ik had daar nu geen goesting in. Ik weet dus dat ik de maand wel doorkom met mijn zelfgemaakte kleerkast. Sommige zaken zijn zelfs blijven liggen, al heb ik andere dan weer meerdere keren gedragen, ook met wassen enzo en niet omdat ze nog niet vuil waren om in de wasmachine te doen.

Het deed me ook plezier dat ik meer en meer ook zelfgemaakte onderbroeken kan dragen. Nog lang niet voldoende om de maand door te komen, misschien al wel een week. Maar aangezien ik alleen woon heb ik ook wel wat kledingstukken nodig. Anders draai ik quasi lege wasmachines en dat is niet aan te raden, zeker niet in deze droogteperiodes. Wat ik wel geleerd heb is dat ik vaak ongelukjes in de wasmachine tegenkom. Iets dat toch afgaat en vlekken maakt op andere kledingstukken, iets wat krimpt, mixen van kleuren waardoor de lichtere grauw worden,...

You Might Also Like

0 reacties