Ik kondigde eind januari aan dat ik opnieuw een Finish or Frog zou doen. Elke maand kies ik een project dat op de naalden staat en ik al geruime tijd niet heb vastgehad. Ik beslis zelf wat dat dan is, die geruime tijd, maar vooral wil ik beslissen of ik het ga afwerken of ga uithalen. Als ik het ga afwerken is het de bedoeling dat ik dat dan ook doe, al wil ik ook niet zo streng zijn dat het in diezelfde maand ook afgewerkt moet zijn. 

Voor februari koos ik voor de imker sokken van Nele Druyts uit het boek 52 weeks of socks van Laine magazine. Het boek is sinds 14 februari uit, maar ik mocht voor Nele het patroon testbreien. Vorig jaar al, ik had de wol liggen en ik breide één sok. Voldoende om het patroon te testen en mijn opmerkingen door te sturen en toen vergat ik het. Misschien omdat ik in april breide en het te warm werd of gewoon omdat ik afgeleid werd.

In elk geval leek het verschijnen van het patroon in het boek me een goede reden om die tweede sok te breien. De laatste dagen van de maand zette ik de steken op. Toen ik mijn eerste sok paste kon ik niet geloven hoe goed die zit en dat ik niet meteen de tweede sok gebreid heb. Een typisch geval van the second sock syndrome. 

En al gauw kon ik vaststellen dat het toch een redelijk verslavend patroon is. Het zit snel in de vingers, maar met de redelijk stugge wol (Blacker yarns) op de kleine naaldjes is het ook wel een beetje lastig aan de vingers. Gelukkig laat je niet snel een steek vallen met deze wol.
Ik ben ondertussen aan het meerderen voor de hiel en hoop ze ook snel te kunnen dragen, nu het nog koud genoeg is voor warme sokken.