Toen ik de maten voor de kinderen zocht op mijn blog, en welke stof ik gebruikte, viel mijn oog op mijn happiness lijstje voor 2019. Het heeft een tijdje een rol gespeeld maar eigenlijk ook niet, want ik had op safe gespeeld. Breien, naaien, theater en musea? Natuurlijk heb ik dat gedaan. Ik heb mijn museumpas verlengd en ik vind het nog steeds een fantastische manier om mijn uitstapjes te plannen. Een theatermatiné in Mechelen? Hm, welk museum kan ik daar bezoeken?

Ik wou ook iets nieuws leren, zowel op vlak van breien als van naaien. Ik volgde een aantal workshops, zoals de workshop bij Bart & Francis over double knitting, voor de man in een storm van verontwaardiging belandde en de workshop bricohe met Julie knits in Paris in Porto. Spijtig genoeg moet ik toegeven dat ik met beide technieken na de workshop nog niks heb aangevangen. Ik volgde ook de workshop met Monique Boonstra bij Bart & Francis, ik heb wel al eerder kant gebreid, zelfs al eens in heel dunne wol, maar ik blijf wel serieus onder de indruk.

Ik ging naar Edinburgh Yarn festival en combineerde het met Manchester, een stad die me wel ligt, ik denk nog aan de muziek die overal leek te zijn. Ik zag ook redelijk wat concerten, vreemd genoeg vielen de Gentse feesten wat tegen op dat vlak.

Wat naaien betreft, denk ik dat mijn workshops bij Hari Ito absoluut onder de noemer nieuwe technieken vallen. Ik volgde een beginnerscursus lingerie en een intensieve workshop om een bh te leren maken. Uit de eerste workshop volgde een beetje bandwerk om te experimenteren met kant in mijn slipjes. Van de tweede ben ik voorlopig niet verder geraakt dan het knippen van nieuwe cups. Maar de microbe is wel geïnstalleerd. Ik was spijtig genoeg ziek toen de workshop over de rugzak gepland stond. Ik maakte wel een aantal tassen, eentje moet ik nog tonen. Ik hou er wel van om die tijdens een workshop te maken, kwestie van de paniek met holnieten enzo onder controle te hebben.

Als ik verder het lijstje afloop kom ik op theater. Ik heb het steeds minder moeilijk om te zeggen dat ik veel toneel zie. Vroeger zou ik dat nuanceren, maar een blik op mijn agenda zegt genoeg. Ik ben ook altijd blij als iemand mee gaat. Idem voor concerten.

Ik vloekte wel eens dat mijn agenda zo vol stond dat ik amper een dag thuis was, maar bij mijn voornemen om dat in de toekomst te vermijden werd heel hard gelachen. Blijkbaar heb ik dat al eerder eens beweerd.

Ik ging naar Porto en Manchester, twee nieuwe steden. Ik ben niet zo enthousiast over Porto, wat misschien aan de drukte van dat weekend lag met voetbal, muziek en nog een hele hoop meer. Ik heb er wel lekker gegeten en ontdekte veel nieuwe wol uit Portugal, Spanje en Frankrijk.

De zondagen met de breiclub in Oostende en Gent waren telkens een heerlijk moment. Af en toe lukte het niet en dan mis ik het gevoel wel van samen te komen, rustig ergens aan te werken en dezelfde interesses te delen. Via instagram werd een alternatieve meet-up georganiseerd en het was fijn om te zien hoe het telkens werkt om mensen met dezelfde hobbies aan een tafel te zetten, met koffie en taart. Eén van de grappigste opmerkingen was zonder twijfel "zo leuk dat ik grapjes over wol kan maken en jullie die gewoon snappen."

Ik ging wekelijks dansen, eerst klassiek oriëntaals bij de Ingang en sinds september ga ik naar tribal belly bij Planeet Mars. De manier waarop de les wordt gegeven ligt me wat meer en het is ook haalbaarder om er op tijd te geraken. Ik erger me minder aan mijn lijf en durf al eens naar mezelf kijken in de spiegel. Het was grappig om te zien dat Teuta het ook opgemerkt had. Mijn enige ambitie blijft om regelmatig te blijven bewegen en mijn hoofd leeg te krijgen. Meteen ook de reden waarom technoon en massages op mijn lijstje stonden.

Ik weet niet of ik voor volgend jaar een lijstje maak, ik heb het gevoel dat het wel helpt om eens stil te staan bij de dingen waar ik happy van word, maar ik denk niet dat ik er echt een lijstje voor nodig heb.