Wintrum Frod

In  MuZee  kan je tot 3 november naar Wintrum Frod van Orla Barry en Els Dietvorst. Ik haalde mijn museumpas boven en ging op verkenning. L...

In MuZee kan je tot 3 november naar Wintrum Frod van Orla Barry en Els Dietvorst. Ik haalde mijn museumpas boven en ging op verkenning. Later die week had ik er ook een voorstelling tijdens Theater aan Zee, namelijk Spin, spin, Scheherazade.
Orla Barry is een Ierse die 16 jaar in Brussel woonde voor ze besliste om terug te keren naar Ierland. Ze startte er een schapenkwekerij. Els Dietvorst gaat met haar mee, het is een boeiend verhaal, waarbij ze een aantal heel bewuste keuzes maken, zoals het deelnemen aan alle stappen van het boerenleven, ook het slachten. Wintrum Frod is hun eerste gezamenlijke tentoonstelling die deze ervaringen bundelt. Beide vrouwen waren voordien ook als kunstenaar actief, maar ze zien wel een verschuiving in hun werk door de verhuis. 

Het is een kleine maar fijne tentoonstelling waar je echt wel je tijd voor moet nemen. Er zijn heel veel ideeën en woorden. Hoewel ik niet meteen iets met schapen heb, ja, ik brei maar ik koop afgewerkte wol, kon de tentoonstelling me wel boeien en ik denk dat mensen die meer voeling met de natuur hebben zeker wel geprikkeld zullen worden. 

Ik vond bijvoorbeeld de conversatie tussen de opgezette dieren heel mooi gevonden. Je kan de tekst nalezen aan de deuropening, maar het is mooi om te zien hoe het licht telkens een spreker in de spotlight zet.

Een blikvanger is ongetwijfeld de hoop wol waar je ook met je blote voeten in mag lopen. Wat ik eerder niet door had is dat je verhalen kan afspelen en horen via een koptelefoon. Het is wel even de moeite om te kijken. 
 Bij de voorstelling werden de verhalen die opgesteld staan vertolkt door een actrice. Orla Barry zorgde met een broodrooster voor de timer. Iemand uit het publiek kreeg een stapeltje post-its om aan te duiden waar het verhaal was gebleven en de volgende koos dan het volgende verhaal. Op deze manier kregen we elk verhaal in stukjes verteld, soms moesten we wat verhuizen zodat ze alle ruimte kon gebruiken, soms kregen we beelden van een keuring.
Ik had een deel van de verhalen al gelezen, maar het werd me vaak wel duidelijker waar het over ging toen ik ze hoorde. Het was nogal een krachttoer om telkens van verhaal te switchen, zeker als het begin van het ene verhaal volgde op het midden van een ander. Maar soms wou je ook gewoon het vervolg horen zonder dat het onderbroken werd.

You Might Also Like

0 reacties