Een tijdje terug dook een facebookgroep op die mijn aandacht trok. Het was de facebookgroep voor het feest van de veertigjarigen in mijn geboortegemeente. Feest van wat? Ik heb eens rondgevraagd en het blijkt een typisch West-Vlaams fenomeen te zijn. Het begint met de veertigjarigen, dan zijn er de vijftigjarigen en vanaf de zestigjarigen is het elke vijf jaar. Een feest voor iedereen die dat jaar veertig wordt. Er was een papieren uitnodiging naar iedereen van die leeftijd in de gemeente gestuurd en voor degene die ondertussen uitgeweken zijn was er de facebookgroep. Want het is ook een feest voor iedereen die veertig wordt en vindt dat hij of zij een band heeft met de gemeente.

Gisteren was het zo ver. Ik had afgesproken met een vriendin om te gaan, al liet die het door omstandigheden aan zich voorbij gaan. Ze was er wel bij op het gemeentehuis, want zo beginnen die feestjes. Met een speech van de burgemeester, die er meteen ook een muziekquiz aan koppelde met artiesten van onze leeftijd, een groepsfoto voor de lokale krant en een receptie.

Nadien verhuisden we naar een feestzaal waar de dj ongelooflijk veel cd's bij had. Waar is de tijd? Maar ik hoorde ook dingen die ik jaren niet gehoord heb en die me zonder problemen op de dansvloer zouden krijgen. Er waren hamburgers en frietjes. En het deed ongelooflijk deugd om iedereen terug te zien. Het was enorm grappig om af en toe "moah, dat is patricia" te horen en natuurlijk ook dat we nog niet veranderd zijn. Sommige mensen kon ik niet thuisbrengen en dan was het even puzzelen.
1978 bleek een bijzonder vruchtbaar jaar, met 131 geboortes, 72 meisjes en 59 jongens, wat betekende dat de meisjesschool voor mijn jaar telkens twee klassen had. En natuurlijk was er ook nog de jongensschool, die van aan het station en die van de andere parochie. Mijn vader merkte op dat ik niet in de gemeente geboren ben, maar ik was nog zo klein dat ik het me niet anders herinner. Ik ben enkel in het lager in mijn gemeente naar school geweest, ik was niet bij een jeugdbeweging maar ik ging wel naar de academie.  Ik had op voorhand even mijn twijfels want ik was bewust niet naar het middelbaar in mijn gemeente geweest en ik had toen ook wel wat schrik van jongens, dus ging ik niet mee met de mutualiteit op vakantie. Natuurlijk ging ik wel naar de fuiven van de jeugdbewegingen en gelukkig hadden we er wel een aantal zodat het al snel makkelijk was om toestemming te krijgen. Al die twijfel bleek ongegrond, ook al herinner ik me niet alles en iedereen. "Ja, maar jij bent toch ook een bloemenwijkmeisje." Het was ook grappig om te horen dat ik Gents zou spreken, terwijl ik meestal te horen krijg dat ik niet West-Vlaams klink.

Veertig is niet meteen een leuke verjaardag voor de meesten, maar gedeelde smart is halve smart en gisteren lieten we het alvast niet aan ons hart komen.