Het was lang geleden, maar ik las nog eens een boek in één ruk uit. Niet zomaar een boekje van een paar tientallen pagina's, nee, een boek dat eigenlijk te dik is om mee te nemen op weekend. Het overkwam me met Buzz Aldrin, waar ben je gebleven?, het debuut van Johan Harstad. Van wie Max, Micha en het Tet-offensief ook al in mijn boekenkast staat te wachten.

"Het vereist enorme wilskracht, mazzel en vakkundigheid om eerste te worden. Maar er is een reusachtig hart voor nodig om nummer twee te zijn." Het is een ietwat vreemde stelling, maar het vat eigenlijk heel mooi het boek samen. Mathias heeft geen enkele ambitie om de eerste te zijn, hij wil de tweede zijn, opgaan in de menigte. Hij werd geboren op het moment van de maanlanding en op zijn tiende kreeg hij zijn eerste boek over de ruimte. Buzz Aldrin is de tweede man op de maan en zijn grote voorbeeld.

Als hij op zijn 29ste door zijn vriendin wordt verlaten, komt hij op één van de Faeröer eilanden terecht in een experiment van begeleid wonen van psychiatrische patiënten. Het confronteert hem met zijn eigen denkbeelden.

Mathias praat van het begin tot het einde van het boek tegen je, als in een lange monoloog en toch wordt het op geen enkel moment saai. Hij zorgt soms zelf voor de spanning door al iets te verraden van wat er komt, maar vaak meandert het verhaal gewoon verder. Ik nam het boek mee naar Amsterdam en begon te lezen op de trein, ik ben het weekend blijven lezen, tussen andere dingen door, nam het terug mee op de trein en eindigde het boek tenslotte in mijn eigen bed. Ik wou weten hoe het verliep met Mathias en zijn vrienden.

Vrijdag is er de première van de voorstelling gebaseerd op dit boek in de Kopergietery. Ik hoef je niet te zeggen dat ik benieuwd ben zeker?