Ik was eerder dit jaar ook al in Amsterdam, en ga nog eens bloggen over het event waar ik toen was, en ik weet niet wat me nu overkwam, maar ik had het gevoel dat ik het nu wel even gehad had met de stad. Nochtans had ik er naar uitgekeken en vind ik Amsterdam één van de meest geweldige steden die er is en die vlot bereikbaar is. Misschien was het de drukte in de grachtengordel of wat onhandige communicaties, maar het duurde even voor de stad me weer verleidde.

Ik had ontdekt dat het Stedelijk Museum op vrijdag tot 22u open is en ik loste op die manier meteen mijn keuzestress op. Aangezien ik zaterdag en zondag workshops had, bleef er eigenlijk niet zo veel tijd over want ik had geen zin om vrijdag te vroeg op te staan (en ik moest nog pakken) en maandag wou ik ook niet al te laat thuis zijn. En omdat ik er een hekel aan heb om een museum binnen te stappen met het idee dat ik maar één uur heb om alles te zien, zorgde dat voor wat afwegingen.

In het Stedelijk Museum loopt momenteel Amsterdam Magisch Centrum, een terugblik op 1968, zoals er deze zomer in Bozar ook een fotografietentoonstelling liep. Ik had de podcast van het museum op voorhand beluisterd en een nieuwe wereld ontdekt van kunstenaars met vreemde ideeën of manieren om zich uit te drukken. Om maar te zeggen dat ik er wel naar uit keek.

Ik herkende heel wat uit de podcasts en dat was best fijn, maar ik bleef ook op mijn honger zitten. Het bleef voor mij te veel op de vlakte, te weinig achtergrond, te weinig kritisch of gewoon te weinig vertaald naar vandaag. Ruw weg gezegd werd in elke zaal een kunstenaar of project belicht. Er waren krantenartikels, videoreportages of beelden, maar je kreeg al bij al weinig uitleg naar mijn aanvoelen. Ik moet ook toegeven dat ik zonder audio aan het rondlopen was, gewoon omdat ik vind dat audio een deel van de ervaring kan wegnemen. Soms had ik ook wel willen weten wat er nadien gebeurde, wat met dat experiment met die buizen, wat doet die kunstenaar nu,...
Op de site zijn verschillende longreads beschikbaar en er worden talks georganiseerd, maar aangezien je toch 17.50 euro voor een ticket betaald wil ik toch ook wel een beetje extra tijdens mijn bezoek. Hapklaar, ja.
Gelukkig was er ook A Fragile Beauty van Günther Förg op dat moment. Ondertussen is de tentoonstelling afgelopen. Ik kende de kunstenaar niet maar hij tast de grenzen van het medium en verschillende disciplines af. Het was een sensatie voor de ogen, met grote geschilderde vlakken of wanden vol foto's in zwart-wit.

Het nadeel van die vrijdag te gaan in plaats van het weekend was dat ik een nieuwe tentoonstelling die opende miste. Ik zag wel de vernissage en de genodigden.

Het tweede museum waar ik naar toe ging en waar ik naar uitkeek is Outsider Art Museum. Op dit moment loopt er een heel fijne tentoonstelling over Finse outsider kunst. Ite Art is de collectie van Max Ammann en wordt voor het eerst in Nederland getoond. Ite betekent Itse Tehty Elämä of ‘self-made life’ in Fins. Het specifieke aan de kunstenaars is dat ze vaak heel afgesloten van de buitenwereld leven.


 Ik zag ongelooflijk mooie dingen, beelden van dieren, waarheidsgetrouw of eigen verzonnen beesten. Allen gemaakt met veel liefde en vakmanschap.
En ik was zeker fan van de kleuren die gebruikt werden. Het was een plezier voor het oog. Spijtig genoeg vond ik de catalogus maar zozo en hadden ze ook iets gedaan met de instellingen van het licht waardoor ik op de meeste van mijn foto's strepen kreeg. Echt niet leuk.
Sowieso heb je wel het gevoel dat de Hermitage dit museum er maar een beetje bij neemt. De nadruk ligt op de andere collecties.

Een museum waar ik niet verwacht had te komen was het Van Gogh museum maar Loret Karman had verteld over het naaikistje van Van Gogh dat ze voor het museum gereconstrueerd had en ik was dus nieuwsgierig geworden. Ik had misschien beter moeten weten. Ik had een ticket in een oranje periode, druk maar nog niet rood dus en hoe druk zou het nu zijn op een maandagochtend?

 In het museum zelf mag je geen foto's nemen. en daar wordt toch wel op gecontroleerd. Ik zag de grote werken en ontdekte een aantal nieuwe dingen. Maar het was druk en echt aanschuiven om schilderijen te zien vind ik niet fijn.
In de tijdelijke tentoonstelling over de dromen van Van Gogh mocht je wel foto's nemen. Het was daar ook rustig, blijkbaar gaan toeristen naar de bekende schilderijen en de museumshop. Het was een fijne manier om eens anders over het werk van de kunstenaars na te denken.