TAZ - de laatste van dit jaar

Ik heb gisteren Theater aan Zee afgesloten zoals ik het begonnen ben, met een voorstelling die ik al had gezien. Onbewust deze keer, maar ik...

Ik heb gisteren Theater aan Zee afgesloten zoals ik het begonnen ben, met een voorstelling die ik al had gezien. Onbewust deze keer, maar ik wist het zodra ik het blauwe kostuum van de actrice zag. Mijn mailbox vertelt me dat ik de voorstelling in februari zag en ook dat ik eens moet checken of ik wel een ticket heb voor die voorstelling in mijn agenda.

* Adela en Helena - Chris Lomme/Simone Milsdochter/Katelijne Verbeke

Het was een vreemd moment in de voorstelling van het programma. Chris Lomme wordt 80 dit jaar en heeft nog nooit op Theater aan Zee gespeeld, dus is ze er nu. Alsof er geen andere redenen zijn om haar uit te nodigen. Het was een voorstelling waar ik niet over twijfelde.
Ik zag haar de avond voordien voetje voor voetje met een wandelstok de trap van de Grote Post naar boven gaan (er is een lift aan de zijkant trouwens). Ze zei later ook goeiendag, een beetje verlegen. Maar eens op het podium is daar weinig nog van te merken. Ze is zo een grote theatermadam!

Adela en Helena zijn twee vrouwen, een Russische en een Poolse, van ongeveer dezelfde leeftijd. Chris Lomme speelt de moeder van Helena. Ze vertellen alle drie hun verhaal dat heel gelijklopend blijkt te zijn. Ze zijn moeten vertrekken, Adela omdat haar vader dan een mond minder moest voeden, Helena omdat ze het anders wou doen, haar moeder omdat ze verliefd was en de tweede keer omdat ze niet in Duitsland kon blijven. Het is een pakkend verhaal en de acteerprestaties zijn gewoon om van te smullen. Een absolute aanrader! Ik had een krop in de keel.



* Heimat 3: how to build a home van De Nwe Tijd

We zagen de avant-première, dus deze voorstelling gaat nog toeren en ik kan je zeggen: ga kijken. En niet alleen omdat ik één van de acteurs ken. Ik weet wel dat de meningen wat verdeeld waren, want het is geen eenvoudige kost. Ik moest het ook even laten bezinken. Het is zo een voorstelling waar je nadien eens moet over doorbomen en daar zijn er eigenlijk te weinig van. Qua thematiek ligt het dicht in de buurt van De mooiste tijd van ons leven dat ik de dag voordien zag. Ik was toen wat op mijn honger blijven zitten, alsof de zaken enkel aangeraakt werden om snel naar het volgende te zappen. Deze keer had ik dat gevoel niet.

Ik heb de vorige heimats ook gezien, maar je kan ze perfect los van elkaar zien. Het vertrekpunt is een reactie van James Wood uit Engeland op een youtube filmpje. Hij voelt zich schuldig omdat hij de telefoon niet heeft opgenomen van zijn vriend die zelfmoord heeft gepleegd. De makers zijn hem gaan opzoeken en gaan dieper in op de vraag waarom hij dat berichtje plaatste, waarom bij dat liedje how to build a home en waarom is er een minister van eenzaamheid in het VK? Ze bouwen een huis voor James en iedereen die zich een beetje eenzaam voelt.

Zoals wel vaker zit de voorstelling vol weetjes en omwegjes. Maar ik hou van hun stijl en zelfs met alle omwegjes blijven ze wel hun thema trouw. Er zijn natuurlijk passages die voor mij wat korter hadden gemogen en andere wat uitgebreider, maar ik vond het een straffe voorstelling.

* Absurde held van Arsenaal/Lazarus

Hoe kon ik nu vergeten dat ik deze voorstelling al had gezien? Geen idee, maar ik heb er niettemin van genoten. Het einde had ik alvast niet zien aankomen.

In Absurde held gaat het over Albert Camus. De acteurs belichten elk een aspect van zijn leven: zijn boeken, zijn jeugd, zijn vrouwen,... Zoals typisch bij dit gezelschap onderbreken ze elkaar voortdurend en moet je zelf ook wat gaan puzzelen. Mijn buurvrouw haalde doodleuk haar gsm boven om wat op te zoeken over absurdisme en Camus omdat ze het maar niks vond.

You Might Also Like

0 reacties