Het zou regenen zei buienradar. Maar in Gent zegt buienradar dat wel vaker zonder dat we regen zagen de afgelopen weken, dus ik besloot het te negeren. Ook al druppelde het toen ik vertrok. Ik nam toch nog een paraplu mee en spoiler alert: die zou van pas komen, daar in Knokke.

Bozar organiseert samen met BMW Artville, je moet je online registreren en dan kan je ter plekke je ticket kopen. Nogal wat gedoe en ja, ze vragen met welke auto je rijdt. Cambio was geen optie. Maar goed, deel van het circus. Op de site lees je dat "een nieuwe performance/film installatie de Belgische première en een tiental andere werken [zullen] getoond worden. De gekozen werken zijn tevens een aankondiging van twee toekomstige projecten van Jan Fabre in BOZAR: de nieuwe performance/film installatie zal deel uitmaken van de Theodoor van Loon tentoonstelling (oktober 2018 – januari 2019) en de andere werken kondigen de solotentoonstelling Jan Fabre. The Years of the Hour Blue in het Ravenstein Circuit aan (mei – september 2021)."

De constructie is redelijk indrukwekkend, en je kan ook genieten van de foyer en het strand zonder dat je betaalt. Maar gezien de regen was het daar behoorlijk verlaten. Ze verwijderden de parasols en dus was er nog enkel de man die de wolken meet.

Schande übers ganze Erdenreich heet de nieuwe performancefilm. We zien Stella Höttler in vijf verschillende jurken op vijf verschillende schermen de aarde tot orde roepen. Ze danst en wiegt, komt in trance en schudt haar haren, haar gezicht toont angst en woede en uiteindelijk rust.
 De schermen bewegen en kantelen maar vaak heel subtiel, maar het effect was er niettemin.
Ik vond het best indrukwekkend, het deed me denken aan een trancedans die ik ooit gedaan heb en het kwam wel binnen. Ik kan me ook wel inbeelden dat je er maar niks aan vindt.
Nadien was er tijd om de blauwe doodskoppen te bekijken. Ze zijn bewerkt met blauwe bic en elk van hen heeft een skelet van een vogel op de één of andere manier bevestigd. Ik vind die best intrigerend om te bekijken. Maar ik vind het moeilijk om nu te gaan zeggen dat dit meer dan 10 kunstwerken zijn, het lijkt eerder een serie en dus een geheel.



 

 


Nogal wat beelden zijn van dezelfde artiesten en zo vormt het eigenlijk ook wel een mooi geheel. Ik kreeg een mooie wandeling langs de kustlijn erbij. Al was het vaak wel zoeken naar die zee door de strandbars. Wat opviel zijn de vele galerijen op de dijk. Zo zag ik deze steltlopers van Guillaume Bijl en was er ook een galerij met Panamarenko.
 Knokke heeft duidelijk een hart voor kunst. Via hun site vond ik, dankzij Max, een overzicht en ik pikte er drie uit die ik wel wou zien en ook nog redelijk waren qua afstand, gezien het weer. Eentje vond ik niet maar deze Tomorrow man made by the sea van Catherine François en Rose des vents II van Wim Delvoye vond ik wel de moeite voor een omwegje.  En ik leerde tot mijn scha en schande dat als je gps begint aan te geven dat je weer verder moet lopen dan efkes geleden dat ook kan betekenen dat je te ver bent gelopen en niet enkel dat je gps kuren heeft.