De voorprogramma's vielen tegen, meer valt daar eigenlijk niet over te zeggen. Ze hadden al geschoven met het tijdschema waardoor we eigenlijk meer dan tijd genoeg hadden op het plein. Dus was het afwachten op Björk. Ook zij liet op haar wachten en spoiler alert: die twintig minuten werden op het einde niet goed gemaakt. Wat ik ook wel begrijp gezien de buren enzo. Maar het was wel een eerste teleurstelling.

Utopia is geen plaat met vol poppy deuntjes, het is een plaat waar je meerdere keren moet naar luisteren om er echt in te komen. Ik vond het meteen wel iets hebben, maar het is pas na meerdere luisterbeurten dat ik echt overtuigd raakte. Ik las het omschreven worden als "geluidsschilderijen die hun tijd nemen om je met hun gelaagde opbouw op te slokken in de emotionele wereld van een vrouw die zich na lange tijd weer laat verroeren door de liefde".

Ik had ook al beelden gezien van haar tournee maar had bewust toch wat vermeden om te veel te zien. Het podium werd met alle moeite van de wereld afgedekt door zwarte doeken tot het begin van het concert van Björk. We zagen veel groen en een grote constructie waar ze tevoorschijn kwam als op een troon. Later kwam ook het septet Vipra hier te voorschijn. Ze opende met vier nummers uit Utopia, ‘Arisen My Senses’, ‘The Gate’, ‘Utopia’ en ‘Blissing me’. Op de schermen zagen we veel bloemen en andere natuurbeelden.

Gelukkig kregen we ook beelden van het optreden, anders vrees ik dat het minder zou gelukt zijn om het publiek mee te krijgen. Wie gehoopt had haar bekende nummers te horen was er alvast aan voor de moeite. We kregen wel Isobell en Human behaviour. Anchor song kreeg een mooi tweede gedeelte in het Ijslands. Voor mij stoorde dat nu minder, maar ik kan me wel inbeelden dat anderen hier wel een beetje op gehoopt hadden.


De nummers van Utopia hebben geen traditionele structuur maar het was vooral de pauzes tussen de nummers die voor mij wat de schwung uit het optreden haalden. Björk zei mooi afwisselend "bedankt" en "merci bien" tussen de nummers, wat wel grappig was. De zeven dwarsfluiten zorgden voor een poëtisch element in de muziek,  een mooi contrast met de samples en electric drums. Ik ben blij dat ik het gezien heb, maar het mocht iets meer zijn voor mij.