3

Drie jaar geleden was ik nu bezig aan het schrijven van mijn thesis . Ik had het niet over mijn hart gekregen om de feesten en TAZ te skippe...

Drie jaar geleden was ik nu bezig aan het schrijven van mijn thesis. Ik had het niet over mijn hart gekregen om de feesten en TAZ te skippen, maar het was toch op een laag pitje. Ik zou lezen en opzoeken in die periode en rangschikken. Drie weken zou ik dan intensief schrijven. Ik denk vaak dat ik in die periode maar twee mensen langer dan een kwartier heb gezien, maar het klopt niet. Ik heb er drie gezien.

Ze kwam na het werk een schaar ophalen. Ik had lopen zoeken, maar ik vond ze niet. Ik had ook geen tijd om te zoeken, ik had net een idee en ik was bezig met het uitwerken ervan. Ze vond het praktisch dat ze toch langs kwam. Ze had last van de warmte. Een trein zonder airco en zwanger. Het waren haar laatste dagen of weken voor haar verlof.

Het moet de laatste keer geweest zijn dat ik haar buitenshuis zag. Wist ze toen al dat de ziekte terug opgedoken was in haar lijf? Ik zou haar alleen nog bij haar zien. Ze leek me telkens wat zwakker, maar steeds was er die glimlach en troostende woorden.

En daar zat ik op een plein met een groep mannen, ik had mezelf zowat uitgenodigd omdat ik nog geen zin had om naar huis te gaan. Hij gaf commentaar bij de liedjes. En dan hoor ik het liedje dat ik een maand geleden voor het eerst hoorde, toen we afscheid van haar namen. Als hij zich deze omdraait om commentaar te geven, leg ik mijn vinger op mijn mond. Hij wil iets zeggen, opent zijn mond, maar zegt niks en draait zich opnieuw. Ik wil nu niet huilen, denk ik. Maar ik mis haar. Altijd en overal.



Vorige week zaten in de brievenbus twee kaartjes. Een zwart-wit foto van een vrouw die ik niet ken, maar die veel te vroeg afscheid heeft genomen. Heeft moeten nemen. Omwille van dezelfde ziekte. Ze is 65 geworden, de leeftijd die mijn ouders dit jaar vieren. En een foto van een meisje dat die dag 3 zou zijn geworden. Het staat erbij geschreven, maar ik was het niet vergeten. Ik kijk naar haar grote blauwe ogen. Ook zij heeft een liedje dat me altijd en overal aan haar doet denken.

You Might Also Like

0 reacties