"En breng je zeker mijn brei mee?", vroeg ik toen ze me verzekerden dat ze nog mijn gerief zouden binnen brengen. Mijn ma protesteerde, ik ging moeten rusten enzo maar mijn schoonzus was resoluut: "ah ja, natuurlijk." Om de één of andere reden had ik er aan gedacht om een extra bol bij te hebben en die kwam van pas. Ik had gedacht om niet enkel op de trein maar ook wat tijdens de koers te kunnen breien.

Stockbridge van Ysolda was mijn reisproject naar Edinburgh, maar toen had ik vooral aan mijn sokken gebreid. Het is een cardigan in fingering weight yarn, veel steekjes dus en gewoon rechttoe -rechtaan breien. Zij gebruikt een wol die wat opwolt, terwijl ik voor een merino ga. Ik bestelde opnieuw rechtstreeks bij De Rerum Natura en dit is de eerste keer dat ik hun Albertine gebruik. Er komen nieuwe kleurtjes aan heb ik begrepen van hun instagram en ik kan zeggen dat ik graag met deze wol brei. Ik koos de kleur éléphant, grijs dus, maar ik ben er nu al van overtuigd dat het een hit gaat zijn omdat het bij zo veel gaat passen.

Ik breide lustig verder in het ziekenhuis en ook de dagen nadien dat ik ziekteverlof had. Na twee dagen mocht ik al weer gaan werken maar ik merk dat mijn energie na een dagje werken toch wel laag is. Dus hou ik het rustig en nestel me in de zetel met mijn breiwerk. Ik zit ondertussen al een heel stuk verder dan je op de foto kan zien. Maar dat hou ik voor een volgende keer.

De nietjes zijn er gisteren ook uitgehaald en ik moet zeggen dat doet minder pijn dan ze te zetten. Ik voel nog een korstje maar ik voel wel dat het beter gaat. Gewoon nog niet te zot doen, denk ik dan, en zo zal mijn cardigan ook wel opschieten.