Vandaag is woensdag, maar ik toon je geen WIPWednesday want er is een FO, een finished object. Een tijdje terug zocht Hanna On the Road testbreiers voor sokken en aangezien ik nog steeds wat aan het experimenteren ben met verschillende patronen en technieken gaf ik me op.

De kuopio sokken worden van de tenen op naar boven gebreid. De hiel heeft verkorte rijen, wat ik in Edinburgh bij Clare Devine een eerste keer probeerde. Het maakte dat ik heel aandachtig de instructies volgde en hoewel ik de tweede hiel moest uithalen, lukte het perfect.

Hanna koos voor tukuwool fingering, dus niet de sokkenversie met nylon. Ik heb er geen idee van hoe ze gaan verslijten, hopelijk niet te snel in elk geval, want ik ben alleszins niet zuinig op mijn kousen (en dat is nog steeds een beetje mijn grote schrik, dat mijn handgebreide kousen meteen gaten krijgen).

Ik had nog een streng liggen die ik twee jaar geleden bij Tukuwool had gekocht in EYF en ik had er dit jaar ook één in dezelfde kleur meegebracht van bij Ysolda. Er zit een kleurverschil op, in bepaald licht zie je het heel goed en in ander licht zie je het niet. Dus koos ik er voor om mijn sokken niet te lang te maken. Bonus is dat ze dan perfect passen bij mijn nieuwe sneakers.


Ik woog de eerste afgewerkte sok en zat net over de helft van die ene streng. Ik bleef maar twijfelen of je dat kleurverschil nu wel of niet zou zien en hoe hard en besloot dan maar om de hiel in de wol van de tweede streng te breien. Op die manier vermeed ik het gevreesde spel van yarn chicken op het einde en die boord kan je maar beter losjes breien of je past niet in je kous. Vraag me hoe ik dat weet. Ik had dus net iets meer dan één streng nodig maar bij Tukuwool heb je eigenlijk altijd twee strengen nodig, ik denk dat ik Ysolda hoorde zeggen drie strengen voor twee paar als richtlijn.



Ik kan het patroon van de sokken nu nog niet tonen, maar het is een leuk maar subtiel lijnenspel. Het duurde even voor ik het zag en van toen af lukte het om sneller te breien, maar ik ben er niet ingeslaagd om het patroon uit mijn hoofd te leren. Gelukkig lukte het wel om verder te breien op de trein en ben ik dus mooi voor de deadline klaar met mijn kuopio sokken.