Onbekende vrouw

"Ik ken die vrouw niet."  De gedachte was er plots zaterdag. Geen idee waar ze vandaan kwam, maar ze was hardnekkig.  Ik keek...

"Ik ken die vrouw niet." 


De gedachte was er plots zaterdag. Geen idee waar ze vandaan kwam, maar ze was hardnekkig. 

Ik keek naar mezelf en zag hoe ik bewoog in de groep. Een kleine groep onbekende vrouwen, een schrijfworkshop in het museum. Met alle mogelijke struikelblokken, je zelf voorstellen, je teksten voorlezen,... 

Ik wist meteen bij welke groep ik moest zijn toen ik de inkomhal binnenkwam. Ik vloekte nog wat om het vroege vertrekuur maar verwerkte dat in mijn selfie-tekstje. En iedereen vond het wel spannend, zo een hele dag op je eentje en toch in groep.

Er waren de schrijfopdrachten en bij de eerste in de zalen kromp ik in elkaar. Wat een mooie foto's! Maar geen letter inspiratie. Alleen maar de tijd die tikt. Geen letter kreeg ik geschreven. 

Gelukkig lagen de andere opdrachten me beter. Een hele dag in het museum leek op voorhand lang, maar dat viel goed mee. Er was de middagpauze en iedereen leek wel wat nood te hebben aan tijd voor zichzelf of een frisse neus.

We liepen rond in alle tentoonstellingen. Ik nam het woord, becommentarieerde teksten, vroeg verder en gaf complimentjes. Ik deed een lift vol vrouwen luid lachen met een flauw mopje. Ik moedigde aan en ik popelde om mijn tekst voor te lezen. Ik was er best fier op en wou dat delen. 

"Ik ken die vrouw niet." Maar ik vind ze wel leuk. Ze voelt ook vertrouwd . Zelfbewust, niet altijd even zelfzeker, maar met veel goesting trekt ze af en toe haar stoute schoenen aan. 







You Might Also Like

1 reacties