Plannen en doseren

Het geheim van goede feesten is planning. Ik zat vorige werk samen met een deel van de mensen ven gentblogt en zag ze hun planning overlopen...

Het geheim van goede feesten is planning. Ik zat vorige werk samen met een deel van de mensen ven gentblogt en zag ze hun planning overlopen. Sommige toch, anderen kiezen hun plein of organisatie en zijn honkvast tien dagen en nog anderen laten het wat over zich komen.


Zaterdag ging ik aan het puzzelen. Vrijdag en zaterdag was Gent jazz, vanaf morgen heb ik een abonnement op boomtown (en blijkbaar heb ik twee keer geld op mijn boompas gezet, dus veel eten en drinken). Ik heb twee betalende voorstellingen bij Miramiro en Rauw van Kabinet K.

Dit was het vertrekpunt en met het schema van de anderen vulde het zich langzaam.

Maar zo een planning, je moet daar van kunnen afwijken. Gisteren bijvoorbeeld besloot ik na de voorstelling iets te gaan eten. Buns & beer, ze zorgden vorig jaar op de laatste dag voor de moed om buiten te komen in de regen en het was er heel gezellig bij Ramen.

Gisteren was het niet anders. Veel volk op het terras, dus koos ik voor een plaatsje binnen, niet evident gezien de warmte van de kookpotten. Het tafeltje achterin voor vier bleek verrassend koeler ondanks de nabijheid van de kookpotten.  Het was er druk, beetje hectisch bij momenten en dan kan je je beklag doen bij de kok die je toevallig ook kent of je kan nog een pintje in afwachting bestellen. Zelfs twee als dat beter gaat voor het wisselgeld. Ik koos voor de tweede optie, de eerste optie was met verve ingenomen door een andere vrouw die zich uiteindelijk ook wel is komen excuseren. "Sorry als ik passief agressief was, ik wil niet passief agressief zijn." "Je was ronduit arrogant eigenlijk." Kleine drama's in een open keuken.


Een ouder koppel met hun dochter zocht een plaatsje en in hun zoektocht naar toch wat koelte zei ik dat ze gerust bij mij mochten komen zitten. De vrouw zei dat ze me kende en ik knikte, maar we hadden geen idee van waar. Geen pendelen naar Brussel voor haar, geen koor voor mij. "Ach, natuurlijk kennen wij elkaar, we wonen allemaal in Gent..." besloot ze de zoektocht.

Ze praatten honderduit en af en toe betrokken ze me bij het gesprek. Dat ze 38 jaar samen zijn, de plannen met kerst (en echt, zij zijn de tweede die ik er onlangs over bezig hoorde)... Ik help nog een pho bo bij de juiste tafel terecht komen en geniet van mijn buns. De eerste was al op voor ik aan de foto dacht. 

En dan weet ik het: de Vooruit. Natuurlijk zeggen ze, wij hebben al jaren een abonnement. Gent is soms echt maar een dorp...


You Might Also Like

0 reacties