Met zo'n titel moest het boek wel mee naar huis. Vooral omdat het geschreven is door Rebekka De Wit. En geef toe, zo'n schattige otter!

Ik ken Rebekka als theatermaker en hou van haar stijl. Ze vertelt een verhaal dat een tikkeltje alledaags klinkt en springt dan van hak op tak met de grootste omwegen. Ze verbaast me steeds met haar gedachtensprongen, zowel op toneel als in het boek. 

Het verhaal is dat van een vader die met zijn drie kinderen gaat kamperen nadat zijn vrouw is overleden. Het hoofdpersonage is een van die kinderen en maakt ook van die schitterende verhalen uit kleine alledaagse dingen. Beetje bij beetje krijg je het hele verhaal maar krijg je vooral veel mooie gedachten en ideeën. Ik heb het boek heel graag gelezen maar kan me inbeelden dat je het maar niks vindt als je graag een verhaal met actie hebt.