Divine decadence

Zaterdagochtend was ik veel te vroeg wakker om goed te zijn voor een weekenddag. Eerder die week had ik de tip van  Max Van Hemel  gekregen...

Zaterdagochtend was ik veel te vroeg wakker om goed te zijn voor een weekenddag. Eerder die week had ik de tip van Max Van Hemel gekregen over Divine Decadence. Ik had een gratis ticket liggen, maar de afstand schrok me af. Hij trok me over de streep. Ik zocht het op, een half uur met de bus vanaf Brussel Zuid, waar ik met mijn abonnement gratis geraak. Enige probleem is dat de bus maar elke twee uur rijdt op zaterdag. Het vraagt dus wat plannen, maar dat is niet overkomelijk natuurlijk. 

Ik mikte op de bus van kwart na tien ofzo en verloor naar mijn gevoel belachelijk veel tijd om te vinden waar die bussen dan vertrekken, zeker met de beperkte uitgangen aan het station. Maar het was eigenlijk piece of cake.
Ik denk dat ik eerder nog maar één voorstelling van Abattoir Fermé zag, wel eentje waar ik serieus van onder de indruk was. En ik moet zeggen: Divine Decadence is zo goed....

Ik was er vroeg en het voelde alsof ik 's ochtends na een wild feestje het kasteel bezocht, op zoek naar ik weet niet wat, maar elk moment verwachtte ik nog een late feestganger tegen te komen of ergens een glas champagne aangeboden te kregen. De zaalwachters zijn in stijl gekleed en maken deel uit van het decor. Doorheen de zalen hoor je muziek die speciaal voor deze tentoonstelling gecomponeerd is en bijdraagt tot de spanning.
De ramen zijn afgeplakt met krantenpapier, de lichtinval zorgt voor een specifieke sfeer. En de kunstwerken werden gekozen omwille van hun decadentie. Ik zag er enkele van mijn favoriete kunstenaars: Félicien Rops, Jan Fabre,... maar ook vele die mij niet bekend waren. Niet geschikt voor -16-jarigen, zegt het kasteel en ja, er valt iets voor te zeggen, maar ik was op geen enkel moment echt geshockeerd. 
De brochure is uitgebreid en schetst die periode in de geschiedenis. Ik kon in alle rust de kamers ontdekken en nam ook de tijd om eens terug te gaan. Alleen die twee vrouwen voor me die in elke kamer de tekst voorlazen was me er iets te veel aan. Maar gewoon ze efkes laten voorgaan en ik kon in alle rust verder op ontdekking. Ik vind het een echte aanrader, maar ik besef dat het niet iedereen gaat aanspreken.
En nadien ging ik gewoon iets eten in de brasserie en was het wachten op die bus. Ik ben blij dat ik er geweest ben, met de auto is ongetwijfeld sneller, maar eigenlijk valt dit best mee.

You Might Also Like

0 reacties