Uit het dagboek van een konijnenfokker

Alan is terug! Het boek schreeuwde het uit daar bij het Paard van Troje. Na "de kunst om in koor te huilen" en "met oprechte ...

Alan is terug! Het boek schreeuwde het uit daar bij het Paard van Troje. Na "de kunst om in koor te huilen" en "met oprechte deelneming" is dit het derde boek over Alan. Hij is nu bijna dertien en verdient een centje bij door het kweken van konijnen. Sanne woont niet langer thuis en zijn vader heeft het moeilijk. Hij probeert zijn farm als een echte manager te runnen, maar het loopt ook wel eens verkeerd.

Erling Jepsen heeft een fantastische manier om Alan gestalte te geven. Het is een mix tussen serieux en humor, maar dan van het fijne soort. Ik kan het ongelooflijk smaken en las het boek in een razend tempo uit. Ik nam het ook mee op de trein, het tweede boek op korte tijd al weer dat me mijn breinaalden doet thuislaten. Als ik zo door doe lukt het misschien toch nog om een deftig aantal boeken gelezen te hebben dit jaar. Als kind heeft Alan een eigen kijk op de wereld rondom hem en vertelt hij soms dingen zoals hij ze ziet, zonder verzachtende kantjes. Tegelijkertijd zien we ook de verteller op zijn oudere dag, verhuisd naar de stad, nauwelijks nog contacten met de mensen die toen zo belangrijk voor hem waren.

Ik heb het boek heel graag gelezen en zou het zeker aanraden. Het is niet zo goed als de vorige, maar ik vermoed dat het ook wel komt omdat je gaat wennen aan de stijl en het vernieuwende er wat af gaat.


You Might Also Like

0 reacties