over ja zeggen

Ik weet nog hoe het voelde. Ik was met tegenzin en veel twijfels vertrokken, maar ergens wist ik dat het gewoon zo moest. Na twee dagen stu...

Ik weet nog hoe het voelde. Ik was met tegenzin en veel twijfels vertrokken, maar ergens wist ik dat het gewoon zo moest. Na twee dagen stuurde ik hem een bericht. Dat ik voor het werk naar het buitenland moest en er een lang weekend van wilde maken en of hij mee wou. Drie keer hadden we elkaar gezien. En hij stuurde ja, zonder dralen, zonder bedenkingen. Gewoon ja, bijna meteen. Later kwamen de praktische bedenkingen, maar nooit werd de ja in twijfel gesteld.


Daar moest ik deze week aan denken. Ik kreeg weer eens te horen dat ik sympathiek ben, hoe goed ze met mij kunnen praten en hoeveel begrip ik wel niet lijk te hebben. In gedachten trek ik al weer een streep door hun naam. Morgen of overmorgen reageren ze niet meer en wordt het stil. Ik wil niet sympathiek zijn. Ik wil niet kunnen luisteren. Ik wil dat ze me zotte voorstellen doen, gewoon springen in het donker… omdat het kan. Omdat het de enige manier is. 

You Might Also Like

1 reacties

  1. Aaargh, de dolksteek van liefde en passie: sympathiek. Zoals "ik heb je echt heel graag". Daar heeft een vrouw niets aan. Ach, veel sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen